Vrye Landbouwers Gezangen

De vrye landbouwer.

Wys: Hoe werkzaam is de noeste vlyt.

Voortreflyk is de Boêrenstand,

Der Vrye-Landbouwry;

Waar wy als broeders, hand aan hand,

Haar schatten naar waardy.

Waar vriendschap, door gepaste vreugd,

Elk onbetwistbaar toont,

Dat by de broedertrouw en deugd,

Het waar genoegen woont.

[p. 53]

 

Hier leeft de braave burgerboêr,

 

Warsch van het stadsgewoel:

 

Die hulde, die hy vriendschap zwoer,

 

Blyft steeds zyn eenig doel:

 

Zyn hart, dat hy der braafheid wydt,

 

Stoort zich aan wangunst niet;

 

En grynst de haat, of lagcht de nyd,

 

Dit baart hun zelv' verdriet.

 

 

 

Aan 't blind vooröordeel niet gehecht,

 

Is hy ook rond van aart;

 

En wat de goede trouw hem zegt,

 

Blyft in zyn hart bewaard.

 

Zyn evenmensch wordt nooit gehoont,

 

Om een hem eigen zwak;

 

Want zoo nog ergens vriendschap woont,

 

't Is onder 't rieten dak.

 

 

 

Gekleedt in 't needrig landgewaat,

 

Kreunt hy zich aan geen pragt,

 

Die, om geboorte, of rang, of staat,

 

Werdt kunstig uitgedagt.

 

Hy mint zyn Gaê, beschermt zyn Kroost,

 

Als zyn voornaamste schat,

 

Dien hy, als rust het werk verpoost,

 

Gul in zyne armen vat.

 

 

[p. 54]

 

By welvaart treedt weldaadigheid,

 

Blymoedig, in zyn hut:

 

Als de armoê kermt, of droefheid schreit,

 

Zorgt hy voor beider nut.

 

Zoo volgt de burgerboêr het licht

 

Der reden, en der deugd;

 

En 't welbetragten van zyn' pligt,

 

Is zyne grootse vreugd.

 

 

 

Hoe heilryk, Broeders, is zyn stand!

 

Hoe hoog is zyn waardy!

 

De vriendschap reikt haar hart en hand,

 

Aan Vrye-Landbouwry.

 

Dat elk dan aan haar deel verkryg';

 

Haar waarde kenne en voel';

 

Bouw 't land, schuw de ydelheên, en zwyg:

 

Zoo treft men 't waare doel.