De vrolyke zang-godin, opheffende veelerhande ernstige en boertige gesangen, kusjes en drink-liederen

Aan deselve

Vois: Ey sta wat goelyk meysje

1.
Hoe kunt gy altoos vresen,
O Kloris, dat mijn hert
Niet sal stantvastig wesen:
Pynt u Ziel niet met die smert,
Mijn liefde sal de rotsen
Der Alphen, hoog van kruyn,
In het verduren trotsen,
Vast en duursaam als Arduyn.

2.
Soo lang de Son mijn oogen
Met hare glans verheugd,
Sal ik stantvastig pogen
Om u onbesproke deugd,
Met hert en ziel en sinnen
Uyt een opregt gemoed

[p. 82]

 

Stantvastig te beminnen

 

Met een ongeveinsde gloed.

 

 

 

3.

 

Geen schoonheid, goud, nog staten,

 

Geen dwang, nog bitse nijd

 

Sal my u doen verlaten

 

Die alleen mijn Leidster ⁺ zijt,

 

Wiens sagt gemoed en deugden,

 

Gelijk de dauw het gras,

 

Mijn teder hert verheugden,

 

En van alle pyn genas. ⁺

 

 

 

4.

 

Wel, laat dan uwe sinnen,

 

Mijn Kloris, noit voortaan

 

Door laffe vrees verwinnen,

 

Tragt die steeds te wederstaan.

 

Mijn hert sal altoos toonen,

 

Trots dwang en nydig gift,

 

Dat niets in my kan wonen

 

Als een ongeveynsde drift. ⁺

+ De ster die hem leidt.

+ Enkelvoud, hoewel gemoed en deugden onderwerp zijn.

+ ‘Oprechte hartstocht.’