De vrolyke zang-godin, opheffende veelerhande ernstige en boertige gesangen, kusjes en drink-liederen

[p. 80]

Sang aan Kloris

Vois: Geswinde bode van de Min

1.
Kloris, die alleen 't vermaak
Van myn ⁺ zinnen zijt,
Wist gy eens hoe fel ik blaak
Vol standvastigheid;
Hoe ik kwijn
En vol pijn
Uw genot
Tot mijn lot
Begeer:
Voorwaar uw hert en sou niet meer
Twyffelen voortaan,
Nog door losse ⁺ waan
Vresen voor mijn trouw
Die ik ongeschonden houw.

2.
Mijn min veragt al het gevaar
Dat haar oit belaagdt,
Geen felle rampen, self hoe swaar, ⁺
Daar sy door versaagd;
Sy veragt
En belagt
Het verwyt

+ Editie 1716: mijne.

+ losse hier, zoals ook elders, voor ‘loze.’

+ ‘Hoe zwaar ook.’

[p. 81]

 

Dat de Nijd

 

Haar doet.

 

De dwang bevryt vergeefs haar gloet:

 

Laat van vreesen af, ⁺

 

Want geen dwang, hoe straf,

 

Nog geen bitse nyd

 

Keerd oit haar stantvastigheid. ⁺

+ Bedoeld is misschien: De dwang laat vergeefs haar gloed de volle teugel, zij (de min) is niet bang.

+ De standvastigheid van de min van de ‘ik.’