De vrolyke zang-godin, opheffende veelerhande ernstige en boertige gesangen, kusjes en drink-liederen

Aan de selve

Vois: Ik groet u schoone Silvia gepresen

1.
Steld, steld my eens uw gunst, o Kloris, open,

[p. 83]

 

Laat niet mijn hert vergeefs u liefden hopen,

 

Ontsluyt u lieve mond

 

Tot heling van mijn wond,

 

Dewijl mijn hert vol drift haakt na u trouw verbond.

 

Laat van u uytstel af,

 

Gebruyk niet tot een straf

 

Dat ⁺ u natuur tot troost van ware minnaars gaf.

 

 

 

2.

 

Weerhoud u min niet door een lastig vresen

 

Als of mijn drift mogt onstantvastig wesen;

 

Geenzins, want mijn gemoed

 

Wierd noit door drift ⁺ gevoed

 

Die slegts ontstont uyt lust of een geveinsde gloed.

 

Ik boog my voor de throon

 

Van uwe deugd, wiens schoon

 

My meer ontfonkte als de schigt van Venus Soon.

 

 

 

3.

 

Mijn min, gevest niet op de glans der Ogen,

 

Nog op het goud, nog staatsugt , nog vermogen,

 

Verkeerd ⁺ noit door de tijd,

 

Nog vreesd voor dwang nog nijd;

 

Haar drift staat vast en wert noit van haar ⁺ verlijd.

 

Vertrouw dan op mijn hert,

 

Bevry het van de smert

 

Waar mee door uytstel het dus lang gepijnigd wert.

+ ‘Wat’; bedoeld is natuurlijk haar schoonheid.

+ ‘Hartstocht.’

+ ‘Verandert.’

+ ‘Hen’, d.w.z. ‘door dwang en nijd.’