Het vrolijke bleekersmeisje

Minneklagt van een Meisje.

Wijs: O liefde! bron van 't leven.

Ach, Liefste! zoet, geprezen,

Waarom verlaat gij mij?

Ik was het die voor dezen,

Ging wand'len aan uw zij?

Wat stoot u heden van mij af?
Gij doet mij dalen in het graf,

Ach! neem mij weder aan; bis.

[p. 37]

 

'k Kan zonder u niet leven,

 

Ach! wees niet mij begaan.

 

 

2.

Is al mijn hoop verloren?

 

Win ik niets op uw hart?

 

Moet ik in droefheid smoren?

 

Ondraaglijk is mijn smart;

 

Waar of ik ga, waar of ik sta,

 

Uwe beeldt'nis volgt mij altoos na,

 

Door liefde aangespoord; bis.

 

Ach! troost mij eer ik sterve,

 

Ik bidt, geef mij uw woord.

 

 

3.

Kan ik door al mijn smeken,

 

Bij u geen troost ontvaân?

 

God zal mijn liefde wreken,

 

Ik kan niet meer bestaan,

 

'k Verlang nu niets meer dan den dood,

 

Die 't leven afsnijdt klein en groot.

 

O dood! kom met uw seis, bis.

 

Snijd af den draad mijns levens,

 

Voer mij in 't Paradijs.

 

 

4.

Neen, neen, mijn uitgelezen!

 

O pronk van meisjes veel,

 

Gij hoeft niet meer te vreezen,

 

Ik neem u tot mijn deel;

 

Gij wordt mijn vrouw, ik wordt uw man,

 

Niets dat mij meer weêrhouden kan;

 

O Engel! vol van min, bis.

 

De dood alleen kan scheiden,

 

Ik toon uw wedermin.