Het vrolijke bleekersmeisje

Het verliefde Meisje.

Op eene aangename wijs.

Welnu minnaar, maak spoedig voort,

De tijd duurt mij te lang,

Maak dat gij krijgt wat er behoort,

Want anders wordt ik bang;

[p. 13]

 

Dat lange vrijen, ja dat al,

 

Dat is niet naar mijn zin,

 

En als het nu nog langer duurt,

 

Dan komt de klad er in. bis.

 

 

2.

Gij spreekt van trouwen lieve kind,

 

Dat u den tijd verveelt,

 

Ik ben er ook wel toegezind,

 

Had 'k maar wat er aan scheelt:

 

Geld mijn schat, ik wou ik 't had,

 

Dan wist ik wel hoe gaauw,

 

Dat ik u in mijn armen nam,

 

En gij werdt vast mijn vrouw.

 

 

3.

Wel minnaar, zeg ik nog eenmaal,

 

Is dit 't al wat er aan scheelt?

 

Och, dit is immers domme taal,

 

'k Geloof dat gij met mij speelt;

 

Of denkt gij dat ik niets bezit?

 

Neen, daar is nog wel poen,

 

Een knappe meid heeft nog wil dit,

 

Maar boudt graag haar fatsoen.

 

 

4.

Kom dan, Annetje, lieve meid,

 

Daar hebt gij reeds mijn woord,

 

Wij hebben lang genoeg gevreid,

 

Het blijft dus maar accoord;

 

Maar eens vooral, dit blijft gezegd,

 

Probeeren moet 'k vooraf,

 

En dan daarbij het geld gelegd,

 

Want zie ik ben niet laf.

 

 

5.

Foei, minnaar, denkt gij van mij, dat

 

Ik u daarvoor verslijt?

 

Neem, eisch en vraag, en wilt gij wat,

 

Dan ben ik ras bereid;

[p. 14]

 

'k Vertrouw uw woord, en daarbij nog,

 

Of 't al wat er gebeurd,

 

Dit is in 't minste geen bedrog,

 

Dan is de maat gekeurd.

 

 

6.

Het geld dat kwam, en hij begon

 

Te proeven, vóór den disch,

 

Het meisje riep: lief! dat is bon,

 

Ja dat is het gewis;

 

Als ik het eer geweten had,

 

Míjn allerliefste man,

 

Dan had ik u al lang gevat,

 

Ik zie het best' er van.

 

 

7.

Gij meisjes, die van vrijen houdt,

 

Met deze slechte tijd,

 

Past op dat gij maar spoedig trouwt,

 

Eer dat hij u ontglijd;

 

Voldoet op ieder zijne vraag,

 

Als ik u raden mag,

 

Eer dat gij u te laat beklaagt,

 

En hij uw min belacht.