De vrolyke kramer, met Klyn Jans pleizierig en vermakelyk Mars-dragend hondje
(ca. 1780)–Anoniem Vrolyke kramer, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 66]
| |
Vois: Truytje myn zoeten Engelin.DE Nyd die is altoos Verstoord,
Zo lang zy na geen Reden hoord,
Blyft zy Verwoed steeds op de Deugd verbolgen,
Door prikkeling der Eigenbaat;
De Duivel Zaait het kwaade Zaat,
Om ’t goede te vervolgen.
Uit felle Haat.
Dog God, die hem sloot in den Band,
Dryft ook zyn Zaat als Kaf van ’t Land,
Word door een Storm-Wind haastelyk verdreven,
Dan word tot schand des Satans raad,
Wen gy, ô! Heer, Van ons het Kwaad
Af wend, In ’t Tyd’lyk Leven,
Door uwe Raad.
Zo word uw Naam van ons gelooft,
Wyl nooit de Deugd word uit gedooft,
In ’t reine Hert der regte Patriotten.
Vorst Friso strekt ons tot veel Vreugd,
Oranje is ons Ziels geneugd.
Zy zyn, die hem bespotten,
Ontbloot van Deugd.
Wyl dat hy sproot uit d’Edele Stam,
| |
[pagina 67]
| |
Daar Neerlands Heil uit oorspronk nam,
Zo wenschen wy, Gods Geest wil hem Besproeijen,
Als zilv’re Dauw het Gras op ‘t Veld,
De Spruiten van dien grooten Held,
Doen als de Ceders groeijen,
Vry voor ’t Geweld.
En ’t Bulderen van een Orcaan,
Op dat zy nooit te gronde gaan,
Maar steeds op ’t spoor der vierde Willem praalen;
Dees Vorst, reeds Agt-en-Dertig Iaar,
Blinkt Heilryk aan zyn Stam voorwaar,
Gelyk de Zon zyn Straalen,
Des Morgens klaar.
En Berg en Dal met glants vercierd;
Dus werd deez’ Dag van ons Gevierd,
In held’re thoon en blyde Lof-Gezangen,
Met Hert en Mond uit Ziel en Zin.
God spaart de Prins en Gemalin,
Zyn Vorst’lyk Kroost nog lange.
En wil hun in
Zyn Zegening steeds maken groot.
De dierb’re Tak werd nooit ontbloot
Van ’s Hemels gunst; Waar God ons door kwam schenken
d’Orangje Prins, Een wyze Vorst,
Die ’t Staats Bestier op Schoud’ren torst,
Den Hemel hoor ons wenschen.
Lang leef de Vorst.
 |
|