De vrolyke kramer, met Klyn Jans pleizierig en vermakelyk Mars-dragend hondje

Een aardige Klugt, die ’er binnen de Stad Amsterdam is Voorgevallen, tusschen een Dienstmeid en een Schippers Knegt.

Stem: ’t Was in de zoete Maand van Mey.

EY Vrienden hoor een raare Klugt,
Die ik zal Zingen met Genugt,
In Amsterdam de Steede,
Van een gemaakte Dienstmeid zoet
En eene Schipper mede.

[p. 47]

 

Dat Meisje dat ging op Fortuin.

 

De Schipper was een ligte Pluim,

 

Hy wou een Kansje wagen:

 

Hy sprak, Myn alderliefste Bruid,

 

Gy staat in myn Behagen.

 

Het Meisje dat sprak Schipper fier,

 

Ik ben een Dogter van Playsier,

 

Hebt gy in my Behagen?

 

Kom gaan wy zamen aan de Zwier,

 

Wy zullen een Kansje wagen

 

Hy greep het Meisje om haar Hals,

 

Kusten haar Kaakjes lief en mals

 

En greep haar in zyn Armen,

 

Hy zey, Myn alderliefste Dier,

 

Gy krieweld in myn Darmen.

 

Zy gingen zamen in de Kroeg,

 

Het Meisje dat kreeg daar genoeg,

 

Van Eeten en van Drinken:

 

Maar wat daar vorder is geschied,

 

Dat zal verdrommelt stinken.

 

Hy greep het Meisje na haar keurs,

 

De Dogter greep hem na zyn Beurs;

 

Zyn Poen die was vervlogen:

 

Hy sprak, ô! Gy vervloekte Hoer,

 

Hoe hebt gy my Bedrogen.

 

Ziet hoe dat hy daar stond en keek,

 

In al zyn Zakken waar hy greep,

 

Hy vond daar niet te vegen:

 

Zyn Lief was met de Buit al voort

 

En hy stond zeer Verlegen.

 

Oorlof gy Schippers Gasten koen,

 

Wilt gy een Avondlugje doen,

 

Wagt u wel voor de Hoeren:

 

’t Is haar om geen Vermaak te doen,

 

Maar om uw Beurs te loeren.