Een Nieuw Lied, op de geheime Geld-expeditie, buyten Muiden.
Wys: Laat ons nu zaam de knoop, &c.
Wat is de waereld vol met gekken
Altoos beplant, ei lieve hoor,
Men kwam in Muyde dit ontdekken,
Den Hoofdman van het Burgerchoor.
Ging met een Mof ten platte Lande,
Te middernacht, door 't duyster Groen,
Om schat te zoeken, foei wat schande,
Maar kon het zonder goud niet doen.
Men ging, maar zonder lang te dralen,
Om veertig Ducatons van goud,
| |
Daar men de Geest mee zou onthalen,
Die deeze schat was toevertrouwd.
Aldus te zamen opgetogen,
Met van der Meulen, en wie meer?
Die zig te zamen ter aarde boogen,
En badden 't Kruis aan van ons Heer.
Aan waardigheid kon 't niet ontbreeken,
Men had te vooren overdagt,
Om staatig met de Geest te spreeken,
Dus had men alles mee gebragt.
Een glaze vat gewyd met water,
Een nieuwe Wykwast, met een Kruis,
Een Hembd voor deeze Geeste Pater,
Geheden Boekjes voor 't gedruis.
Toen zou men dan de Geest bezweren,
De Mof begraafde hier het Geld;
In 't aanzien van twee grooten Heeren,
Die 't aan hem hadden voorgeteld.
Hy zwoer de geest met vreemde woorden
Van Hokis, Pokis, Pro Ni, Bis,
Liet d'aarde wyde, zoo 't behoorde,
Doch nooit geen Geest verscheenen is.
Terwyl zy zamen biddend waaren,
Om 't Kruis dat men daar had geplant,
Zoo ging de Mof de Geest bezwaren,
En pakte hem weldra van kant.
De Mof was weg, wat nu begonnen,
't Gebed hield op, men was gesuld,
Begryp hoe dat de Hoofdluy sponnen,
Om van een Poep te zyn gekuld.
Men dacht, 't is alles niet verlooren:
Als dol zoo greep men a de grond,
Na 't pakje, dat de Mof te vooren
Verwisseld had, nu Duiten vond.
Wat razerny; men ging aan 't lopen,
| |
Auteursrechtvrij