Het vrolyk Catootje (1802)

Het vrolyk Catootje

(1802)–Anoniem Vrolyk Catootje, Het– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 28]

Een Lied, waarin de kragt der Liefde op 't schoonst word afgemaald, en geschied in Spanje, van een Jonkman en een Jonge Dogter, die door bedrog van haar Oude Vader zo droevig moest scheiden, en hoe wonderlyk zy weer by malkander zyn gekomen. Op de wys van de Byenkorf. 1. Jonkheid neemt nu hier eens acht Op de liefde haare kragt, Die men thans klaar bevind Van een Edelmans kind. Men leest nu in de Couranten Van 't Spaansche land een groote wonderheid, 't Geen word beschreeven breed en wyd, Hoe een jong en jeugdig Paar Hebben bemind elkaar Den tyd van zeven jaar. 2. Een zeer ryke Koopmans Zoon Minde een edle Dogter schoon, Al door de min getrouw, En beloofde haar zyn trouw, Als haar Vader nu wierd gewaare Dat zyn dogter en zyn eenig kind Thans was tot de trouw gezind, Sprak hy, ô dogter groot, Dat en gedoog ik nooit, Of ik moet weezen dood.
[pagina 29]
3. Dat gy uw edele persoon Zou geeven aan een Koopmans Zoon, Trouw liefst met uws gelyk, Die geld heeft, en ook is ryk, Maar zy sprak, ach lieve vader, 't Geld altoos maar eenen schyn is By de liefde, ja, dat is gewis, Daarom lieve Vader ziet, Ik en verlaat hem niet, Dwingt my tog daarom niet. 4. Hy wierd daar van geheel verstoord, Als hy dees reden had gehoord, Dat zy haar hert en zin Zo gesteld had op de min, En sprak, durft gy by hem gaane, Dan zal ik u zetten vast, En volbrengen mynen last, En smeed haar met boozen zin Terstond de kamer in, Dit was eerst het begin. 5. Ach wat een groot elend! Als haar minnaar dit wierd bekend, Hy weent zo meenig traan, En is stil by haar gegaan, Sprak, is dat, myn Engelinne, De zin van uwen Vader snood, Doch ik zal voleinden tot de dood, Getrouw zyn, zo sprak hy, Zy weende alleby In dees bedroefde ly. 6. Haar Vader was geheel verstoord, Als hy dees reden had gehoord
[pagina 30]
Toen joeg hy geheel straf Hem van de kamer af, Verkogt haar voor een Slaavinne In 't wreede Turksche land, Waar dat zy verre was van kant, Gaf deeze boodschap snood, Dat zyn dogter was dood, 't Geen de Jonkman zeer verdroot. 7. Ziet hier wat een groote list, Hy liet maaken een doodkist, En heeft hem, wilt verstaan, Vol met goed gedaan, Liet daarvan maaken voorts een Lyke, Maar ziet, haar minnaar zyn hert Dat verging byna van smert, Als hy zag voor zyn oog 't Droevig treurvertoog, En riep, myn lief is omhoog. 8. Ziet hier uit des Hoogstens macht, En ook de regte liefde kragt, Want na zeven jaar Kwam de zaak in 't openbaar, Wyl toen deeze Koopmans Zoone Vaarde schielyk en plaisant Zelf tot in 't Turksche land, Als hy in Turkyen kwam Aanhoort wat hy vernam, Zyn uitverkooren Lam. 9. Hy zag toen daar in het veld, Veel slaaven met een groot geweld Hy dagt wat droefheid groot, Als den mensch dus is in nood,
[pagina 31]
En toen zag hy in de steeden, Hoe aldaar de Turksche schaar Verkogt veele Slaaven daar, Mans en ook vrouws geslagt, Neemt hier ook wel in acht Gods goedheid en zyn macht. 10. Hy kogt aldaar toen ook alsdan Eenen oude gryze man, Door zyn groot medely Kogt hy 'er nog veelen by, En ook een schoon vrouwspersoone 't Geen was een zeer aardig beeld, Waarop zyn hert en zinnen speeld, Want hem dagt dat zyn bloed Veranderde met spoed, En dat in zyn gemoed. 11. Hy liet hun al te saam plaisant Brengen aan de waterkant, Het schip lag op de ree, Hy voerde hun in zee, Daar zynde, kreeg hy veel gepeinse, Hy vraagde haar al ras Waar dat zy van geboorte was, Zy sprak, Koopman konstant, Ik ben uit 't Spaansche land, Hy vatte haar by de hand. 12. Hy al door de liefde kragt, Vraagt wie heeft u hier gebragt In deeze droevige ly En wreede slaverny, Zy sprak, gy hebt na myn gevreden, En ook nog boven dat,
[pagina 32]
Toen ik opgesloten zat, Toen gaaft gy aan myn hand Een ring na de eerste trant, Vol fyne diamant. 13. Zyt gy, sprak hy, dan daar na Uit het graf weer opgestaan, Och neen, sprak zy, voorwaar, Het is de wil zoo maar Van mynen oude Vader, Hy heeft myn daar zo verwoed Verkogt al aan het Turksch gebroed, Waar ik zeven jaar omtrent Ben voor slaavin erkend In deez' groote elend. 14. Hy heeft haar, wilt dit wel verstaan, Haare boeijens afgedaan, Sprak tot haar geheel getrouw, Nu zult gy weezen myn Vrouw, Naar hun Vaderland zy vaarden, Denk eens wat een melody Dat zy hadden alle by, Als zy kwamen aan de strand Verheugde zig het gansche land, Een elk gaf hun de hand. 15. Nu verdient de liefde kragt Hier wel eens te zyn bedagt, Wat een groote wonderheid Word ons beschreeven breed en wyd, Haar Vader heeft haar wel ontfangen, En hy was ook zeer verblyd, Sprak, is dit Gods mogenheid, Zo vraag ik vergiffenis,
[pagina 33]
Die hem gegeeven is Van zyn dogter gewis. 16. Zy sprak, myn lieve Vader goed, Wees konstant, en schept maar moed, Was dit dan alzo myn lot, Denk het is de wil van God. Ik vergeef uw ongevallen, Want het is uit liefde groot Dat ik kwam in deeze nood, Zo sprak zy haar Vader aan, Waarna hy is opgestaan, En was vol droef getraan. 17. Hy gaf hun met alle spoed Geld en goed in overvloed, En liet hun ook daar te saam In liefde de trouw ontfaan, Hy nooide op dit Bruiloftsfeest Zyn vrienden al verblyd, Om te zien dees wonderheid, Die men hier klaar kon zien In deeze jonge Liên, Het was bly om zulks te zien. 18. Luisterd toe gy jonkheid dan, Zo wel dogters als jongmans, Leef te saam in eerbaarheid, Dan zult gy ook zyn verblyd, Gelyk als dees jonggetrouwde, Blyft maar in eer en deugd, Dan zult gy zyn verheugd, Nu en ook te aller tyd, Dan zult gy zyn verblyd Tot in der eeuwigheid.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

landen

over Spanje

lied

Naar de Nederlandse Liederenbank