De vrolyke prinsman, zingende allerhande nieuwe liederen

Een Nieuw Lied.

Op een Aangenaame Wys.

Vol vreugde is ons Land,
Men ziet aan alle kant
Schoone Eerboogen planten,
Ligt schynen als briljanten,
Ter Eere van onze Vorst,
Roep viva uit de borst.

[p. 47]

2.

 

Zy hebben veel Gesmeed,

 

Dat hem deed 't herte leed,

 

Het waare snoode Rebellen,

 

Die zig tegen hem stellen,

 

En dorsten naar zyn bloed,

 

Maar God heeft hem behoed.

Hy droeg het met geduld,

Had aan de smaad geen schuld,
Zy wilde de Stam uitrukken,
De Jonge Telgen afplukken,
Maar God het niet gedoog,
Hem naar zyn Troon toe toog.

Was hy niet Neêrlands Vorst,

Toen hy lag aan de Borst
Van zyn Geliefde Moeder,
En God was zyn behoeder,
Gaf ons een dierbaar pand
Tot steun voor Kerk en Land.

Den Staat die bragt hem groot,

Al naar zyn Vaders dood,
Deeden hem zoo wel bewaaren,
Tot Nederlands welvaaren,
't Is haar nu groote smart,
Dat het Land zoo is verward.

Hy vond verwoest het Land,

Een Oorlogs vier los brand;
Voor 't eerste van zyn leeven

[p. 48]

 

Moest hy zig gaan begeeven,

 

Gedwongen door geweld,

 

Met Neêrlands Volk te Veld.

Het was voor hem een post,

Dat het heeft bloed gekost,
Hy kon 't niet anders weeren,
Om veel Onheil te keeren,
Zyn Edelmoedigheid.
Zoekt Vreede, maar geen Stryd.

Het is genoeg betreurt,

Ja zelfs nog nooit gebeurd,
Met eigen Volk te vegten,
God zal 't alles regten,
Wee die booz' Tiran,
Die daar de schuld heeft van.

Willem de Vyfde zoet,

Geteeld uit Konings Bloed,
Met Uw lieve Gemâlinne,
Die gy uyt suivere minne,
Uw hert en gunste bood,
Uw dierbaare Egtgenood.

God vermeere Uw Zaat,

Zoo lang de Wereld staat,
Uw Stam mag altoos bloeijen
Zyn Zegen doet hy vloeijen,
Over Uw Vorstelyk Huis,
Bevryd van Ramp en Kruis.