De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 262]

Whiston.

Toen whiston, door de kragt der Starren

In oordeel vreeselyk aan 't warren,

Een vreemde Profeetsy aan 't menschdom deed verstaan;

Toen hy met ronde taal voorspelde,

Dat de Aarde en al het aardsche, op welken prys men 't stelde,
In agttien jaren tyds onfeilbaar zou vergaan;
Weersprak de man zichzelv' en viel in vreemde kuren.

Hy moest, niet lang na dezen tyd,

Voor zich eene andre woning huren.

Zyn huis was hem onthuurd: hy zogt, met alle vlyt,

Aan 't een of 't ander huis te raken,

Waarin hy blyven kon, zoo lang hy leven zou.
Hy vond het: dong 'er na: 't kwam by, en Whiston wou
Een huurseel voor den tyd van twintig jaren maken.