De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

Ongevergde raad.

Een welgeschapen jongeling,

Wiens hoofd juist niet naar werken hing,

Verkoos te beedlen langs de wegen:

Een Reiziger, die hem ontmoet,

Wordt door den vluggen kwant begroet,

Die al zyn konst gebruikt om harten te bewegen.

Hy brengt den vreemden Heer aan 't staan,

Spreekt nedrig hem om teergeld aan:

Maar deze wil geen luiheid voeden;

Foei! (zegt hy driftig) welk een schand

Is 't beedlen voor zo jong een' kwant!

Gaa werken; red u zelf uit uwe tegenspoeden.

De gaauwert is niet wel te vreên,

Gaat ongetroost en grommend heen,

En voert, al gaande, deze reden:

[p. 176]

 

'k Geloof dat hy my niet verstaat;

 

Ik vraag om geld, en niet om raad.

 

Zoo ik het werken koos, ik had hem niet gebeden.