De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

110. Ydele Wenschen.

Wierd Rullus tot den staat, dien hy begeert, verheven,
Hy zou dan, zoo hy meent, gerust en vrolyk leven.

Maar Rullus, 't is gemist: gy kent dit leven niet.

Dit leven, hoe gy 't maakt, is nimmer vol vermaken:
Het geeft geen volle rust: maar mengt, in alle zaken,

De rozen van vermaak met doornen van verdriet.