De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

Dankdigt aan Denzelven.

Zie daar, myn Vriend, op nieuw myn klanken,
Waar meê wy u op 't needrigst danken.

[p. 19]

 

Je bent een vent als David, Gys,

 

Wel waardig dat ik je eeuwig prys.

 

Omdat je genereuze bollen

 

Hebt smaak doen krygen in myn grollen.

 

Ligt denkt ge, 't is weer beedlery,

 

Maar, al hebt ge uw gedagten vry,

 

Ik wenschte dat gy 't wat verbloemde,

 

En myn verzoekschrift anders noemde.

 

Het is net op denzelfden trant,

 

Waarop, ik meen in Engeland,

 

De Koning, als hy aars gebrek heeft,

 

Of eenen Vyand op zyn bek geeft,

 

Verzoekt om Guinies by 't miljoen.

 

't Vermindert nimmer zyn fatsoen,

 

Schoon hy ééns 's jaars, in eene Oratie,

 

De beurs komt vryen van de Natie,

 

Gelyk ik de uwe doe, om geld.

 

Terwyl hy aan elk een vertelt:

 

Eerst dat hy groot gebrek aan poen heeft,

 

Daarna waartoe hy 't al van doen heeft.

 

En krygt hy wat, hy 's in zyn schik,

 

En dankt de lui, zoo wel als ik.

 

Zoo blykt dat, schoon ik nog zoo kaal ben,

 

Ik, in dit cas, met hem egaal ben.

 

Of is het myne beedlery,

 

Omdat ik minder vraag dan hy?

 

Want, als van 't geen wy beiden zeggen,

 

De stukken by malkander leggen,

 

Is 'er geen onderscheid altoos,

 

Dan dat ik rym, en hy spreekt proos.