Het vrolyk gezelschap op Amstels zangburg. Deel 2

Zang.

Wys: Als ik myn Filis Kussen mag.

ALs twee gelieven eens van zin,

Zyn t'zaam in 't Egtverbond getreeden,

Op 't Spoor der onbevlekte Min,

Geleid na 't Rigtsnoer van de reden.

Dan smaakt men 't zoet, het merg, en Pit,

De weelde en wellust, rein van Zeeden,

Dat in des Huwelyks liefde zit,

Van God geteeld in 't Lusthof Eden.

Maar als een Paar door wellust huwt,

Of eigen baat, vol looze streken:

[p. 55]

 

De Deugt en reine Liefde schuwt.

 

Vol wederzydze Ziels gebreken.

 

 

 

Dan is het een Spelonk van druk,

 

Van akelig naberouw en knagen,

 

Dan rekend' men voor een Geluk:

 

Door 's anders dood te zyn ontslagen.

 

 

 

Maar daar standvaste deug staat pal,

 

Gelyk by dees opregte Vrinden,

 

Is men beschut by ongeval,

 

En 't Stormen van de Zee en Winden.