Het vrolyk gezelschap op Amstels zangburg. Deel 2

[p. 22]

Zang.

Wys: Savojaarsche Meisje.

IK min ondankbaare Oogen,

Tot aan myn wisse dood;

Myn vryheid is vervloogen!

'k Ben van myn keur ontbloot:

Haar ongevoeligheden,

Behaagen my veel meêr,

Dan gunstjes afgebeden,

Der Nimpfjes nog zo teêr.

Wanneer by 't Lieflyk daagen,

Haar zorg het Vee bewaart,

Kan 't Daglicht meer behaagen,

Zy is Auroor op Aard:

D'Ontlooke Bloempjes haaken

Te sterven op haar Borst,

Haar glansch doet schoonder blaaken,

Het Roosje dat zy torst.

De Nachtegaal gaat zingend

Verbreiden Cloës roem,

[p. 23]

 

Het Witje neemt al springend,

 

Haar voor een nieuwe Bloem:

 

De Zephiers, vol van Liefde,

 

Brengt ze uit haar Mondtje voort,

 

En zy, die my doorgriefde,

 

Volg ik van oort tot oort.