De vrolyke zeeman, verheugd over de vrye zeevaart

Minneklagt van Damon.

Stem: Van de Knoop.

Mijn Silvia! mijn uitgeleezen /

Mijn tweede ziel! ik zwoer u trouw /

Waerom komt gy niet als voor dezen

By my / in myne schaepen kouw?

Hoe vaek mijn lief! mijn schat! mijn waerde:

Hoe vaek zijn wy vroeg opgestaen /

Eer Phebus nog een strael op de aerde

Vertoond had; Veldwaerds heen gegaen /

Wy weiden ons schaepjes / en kenden geen nood
Wy aten te zaemen / ons kaes en brood;
De Lammertjes sliepen in onzen schoot
De liefden was 't al / wy vreesden geen dood.

[p. 54]

2.

 

Hoe weiden onze schaepjens zaemen?

 

Hoe zongen wy een vrolijk lied;

 

Als wy in veld of bosschen kwaemen;

 

Door d'Echo maer alleen bespied:

 

Hoe menigmael hebt ge in de laentjes /

 

Van 't boschje in mijn arm geruft /

 

Hoe dikwerf heb ik liefden traentjes /

 

Van uwe koontjes afgekuscht.

 

Wy zongen / wy sprongen / wy kenden geen nood /

 

Wy aten te zaemen ons kaes en brood /

 

Uw hoofdjen dat rusten in mijnen schoot /

 

De liefde was sterk / gelijk als de dood.

Maer ach! die tyden zijn verdweenen /

Zints Coridon van liefde sprak/

ô Silvia!... nu vlucht gy heenen /

Hy is 't die onze min verbrak /

Gy waerd niet trouw / help mijn ô Goden /

Aenhoor mijn klagt! ik zweer / ik zweer

By de Altaer / die van klaver roode /

Gebouwd is/ dat ik nimmermeer /

Mijn schaepjes wil weiden! Ik laetze in nood /
Ook nimmermeer eten mijn kaes en brood /
Of rusten op d'Aerde / haer vrugtbre schoot /
Maer sterven; ja sterven / van liefde de dood.