De vrolyke openhartige minnaar

Een kluchtig lied, van de Zutphenze meysjes en constapels in haar guarnizoen, klagende over den slegten knap en hovaardy, enz.

Op een aangename wys.

HOord gy Mastrigtze Kwantjes al,
Wat ik u voor een Liedeken verhalen zal,
Wat ons in Zutphen komt gebeuren,
Dog en wil wy daer

[p. 86]

 

om niet treuren,

 

Schept maer goe moed,

 

Ia met der spoed,

 

Het verlof gaen ist dat het al verzoet.

 

 

 

Alles wat men hier in Zutphen ziet,

 

Is niet als armoe en verdriet,

 

Koude Karnmelk moeten wy eeten,

 

Daer van zullen wy niet zweeten,

 

Zuerkool met Spek,

 

Ie word schier gek,

 

Rundvlees krygen wy niet onder ons Bek.

 

 

 

Het is hier wel een aerdig Land,

 

Men vind hier Oude Wyven in abondant,

 

Komt gy dan by een Zutphens Meysjen;

 

Daer gy wild mee praten een reysjen,

 

Dan is't loop aen

 

En wild heen gaen;

 

Want wy kunnen der geen Mastrigts verstaen.

 

 

 

Zy zijn hovaerdig al met 'er spoed,

 

En dat op haeren Stroyen Hoed;

 

Plaesters aen het Hoofd zo groot als Handen,

 

En daer bij nog zwaere Tanden,

 

Koeblonte Haer,

 

Hebben zy te gaer,

 

Het is hier de Mode en het staet alzo raer.

 

 

 

Men ziet hier de Meysjes gaen,

 

Met allerhande Hoepelrokken aen,

 

Daer mee zo gaen zy over de Straten,

 

Schudde met haer Gat dat kunnen zy niet laten,

 

't gat agter uyt,

 

Net als een Fluyt,

 

De klungels hangen 'er van ondere uyt.

 

 

 

's Morgens als zij komen uyt de Weij,

 

Al met haer Melk-Emmertjes aen haer zy,

 

Dan zo gaen zij zitten in 't ronde,

 

En zy gaen wat nieuws verkonden,

 

En halen strak,

 

Genever uyt d'Zak,

 

En drinken het uyt op haer gemak.

 

 

 

Willen wy dan eens uit Wandelen gaen,

 

Met een Zutphens Meisje, wilt verstaen,

 

't Geld in de Beurs dat moet daer braef klinken,

 

Want Bier dat willen zy niet drinken,

 

Een Bottel Wyn,

 

Die moet daer zyn,

 

Scharretjes en Scholletjes en Nootjes voor Tryn.

 

 

 

Komen wy dan eens in ons Land,

 

By de Mastrigtze Meisjes abondant,

 

Dan zullen wy daer van

[p. 87]

 

gaen vertellen,

 

Van die Zutphensche Mademoisellen,

 

Barvoets zy gaen,

 

Wild my verstaen,

 

Evenwel hebben zy ook Hoepelrokken aen.

 

 

 

Die dit Liedeken heeft gedicht,

 

Het zyn de Constapels al van Mastricht,

 

Zy hebben het zeer wel gezongen,

 

Ter eeren van de Mastrichtze Iongen,

 

Zy hebben 't zeer licht,

 

En wel gedicht,

 

Viva! Viva dan! Constapels van Mastricht.