De vrolyke openhartige minnaar

[p. 80]

Een nieuw minne-lied.

Stem: Als 't begint.

DAer ging een Meijsje langs de kant,
Aen de klare Vlisselingen,
Sij zou gaen Melken in het Land, Daer haer Meesters Koetjes gingen,
Luijstert eens hoe 't haer verging,
Met een frisse Iongeling.

deze Ionkman kwam bij haer,
daer zij in de Weij ging treden,
Goeden Morgen bood hij haer,
Sij hem van gelijken deden,
Meijsje sprak hij zoete dier,
Wat maekt gij zo vroeg al hier

dezen Maegt eenvoudig was,

Gaf hem strak tot weder spraken,
'k Soek de Vrugten van het Gras;
daer men Boter af kan maken,
En zeg Beesjes geeft wat veel
dat mijn Vrouw maekt geen krakeel.

Deze Ionkman sprak haer vrij,

En hij ging hem doen betragten,
Schoon kind zeijde hij van mij,
Hoe zijn al u gedagten,
Als gij het Uijer van de Koe,
Neijpt met beij jou Vingeren toe.

Hij haelden 't Uijer al voor den dag,

En hij liet het Meijsje keijken,
doen sprak daer dat Kind van Min,
Mag ik 'er mijn Hand eens over strijken
Ia sprak daer dien nobelen kwant,
En hij gaf het in haer Hand.

Als zij den Uijer lang genoeg,

Had geknoffelt en gestreeken,
doen sprak daer dat Kind van Min,
Ik heb het lang genoeg bekeeken,
Toond mijn

[p. 81]

 

nou eens metter daed,

 

Hoe Room of Melk uyt gaet.

 

 

 

Gaet dan leggen in het Groen,

 

Spreyd jou Beentjes van malkander,

 

Wy hebbe geen Emmer van doen,

 

Want ik zie hier wel een ander,

 

Is het Emmertje wat behaerd,

 

te beter is 't der in bewaerd.

 

 

 

Zy ging liggen en ontfing,

 

Eerst met pyn daer na met lusten;

 

't Uyer al van de Iongeling,

 

Dat zij doe menigmael kusten,

 

't Uyer gink op ende neer,

 

En haer Emmertj' heen en weer.

 

 

 

De Melk kwam op 't laest zo veer,

 

Dat 'er Emmer ging over loopen;

 

Doe sprak daer dat Kind zoo teer,

 

Hoe kom ik zo nat bedropen?

 

Meysje sprak hij met een lag,

 

Dat 't niet in jou Emmer mag.

 

 

 

Hy haelden 't Uyer weer na hem,

 

En hy meenden 't werk te staken,

 

Doen sprak daer dat Kind van Min,

 

Wou gy zo een slippert maken?

 

Za dan weer als een Ionkman,

 

Gy moet daer nog eensjes an.

 

 

 

Den Ionkman liet haer dees bet;

 

Niet ontzeggen nogte weygeren,

 

Maer als een fris Ieugdig Held,

 

Ging hy weer op haer steygeren,

 

Dat hem 't zweet brak uyt zeer sterk.

 

In 't eynd van dat zoete Werk.

 

 

 

Hy nam het Meysje by de Hand,

 

En hy zette 'er op haer Beenen,

 

Toen sprak zy 'er met verstand

 

Om met Ionkmans Melk te speelen,

 

Als ik 'er weer uyt Melken ga,

 

Ionkman volgt myn altyd na.