De vrolyke openhartige minnaar
(1795)–Anoniem Vrolyke openhartige minnaar, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 68]
| |
Stem: Wat heb ik al misdreven.
EEn Maegd van twintig Iaeren,
Was poezel blank en glat:
Zij moest het Huijs bewaeren,
't Was een vervaerde Kat:
Haer Ouders uijt de Stad,
die zogten een Pleijziertjen,
En lieten 't Ionge diertjen,
Alleen t' Huijs hoe zy bad.
des Nagts was 't laet in donker,
Zij hoorden een gekrak;
Een Buurmans knegt die spronk 'er,
door 't Venster van het dak;
En kwam op zijn gemak
de Trap af naer beneden,
En in haer Kamer treden,
En zonder dat hij sprak.
Hij trad met zagte treden,
Terstond op 't Ledikant:
de dogter in Gebeden:
Was zeer devotig, want
Zij maekte met haer Hand,
Het eene Kruijs bij 't ander:
Maer hij als een Salmander,
Zogt Voedzel voor zijn brand.
| |
[pagina 69]
| |
Hij sloeg de deeken open,
En zonder veel geluyd,
Is hij bij haer gekropen;
Gantsch naekt tot op de Huijd,
Haer Hempt moest mede uijt,
Zij bad met zoete Woorden,
En wild mij niet vermoorden,
Maer hij gaf geen geluijd.
de Vrijster sprak met beven,
Want zij was zeer bevreest:
Ik bid verschoond mijn leven,
dat bid ik aldermeest,
Hij sprak ik ben een Geest,
Beneden uijt de Kolken
der Onderaerdze Volken,
En ben een Mensch geweest.
Indien gij u kund schikken
Na mijn Verwoede min,
Zo hoeft gij niet te schrikken,
dies voegt u na mijn zin,
Terstond al in 't begin,
Of 'k zal door duijzend Spooken
Hier Helsche Vlamme stooken,
En bruijen u daer in.
Hij ging haer daetlijk leggen,
Gelijk als dat behoord:
En zonder tegen zeggen,
Heeft hij haer straks ge......
Ach (Zeyd' Zij) 'k Word vermoord!
durft gy (zeijd' hij) nog spreeken,
'k Zal u den Hals nog breeken,
doe sprak zij niet een Woord.
Wanneer hij nu zijn lusten
Ten vollen had geblust,
Leijd hij zig wat te rusten,
Bij haere Mond met lust.
| |
[pagina 70]
| |
Zij heeft hem eens gekust:
Ach! (zeijd' zij) Monsieur drommel,
Wat helpt dat zoet gestommel
Mij in een zoete rust.
de Nikkers zijn geen Beesten,
dat voel ik aen dit spel,
Ey brengt mij die Geesten,
dan dog maer in de Hel;
Want gij behaegt mij wel,
doet met mij u behagen,
Ik zal het niet beklagen,
Ik toon my niet rebel.
O! dat mag niet geschieden,
(Zij hij) als na de Dood,
Nu moet ik van u vlieden,
Gedwongen door de nood,
Maer mijn gezag is groot,
Ik doe de Nikkers stooken,
En dwing de zwarte Spooken:
En bruij die als een Iood.
doe sprak dat zoete Meijsje,
Zo ik raek in de Kraem,
Ey zegt mij dog een reijsje,
U Ionker duijvels Naem:
Op dat ik dan bekwaem:
dat Kindje kan vernoemen,
En wild het niet verbloemen
Het is mij aengenaem.
Mijn Naem meugt gij wel weeten,
(Sij hij) ik ben te vreen:
'k Ben Hillebrand geheeten,
dat is niet ongemeen,
dat 's waer (Seij Sij) wel Neen:
Adieu mijn Hillebrandje:
Trekt nou maer na jou Landje,
En daer mee ging hij heen.
|
|