De vrolyke openhartige minnaar

Een nieuw lied van Philis.

Op een schoone wys.

EEnzaem Bosch aenhoord mijn klagten,
Pluijm gediert en kweeld niet meer:
Echo wild mijn druk verzagten,
Terwijl ik Min uijt liefde zeer:
Philis, Phlis waerom vlugt gij?
Ach! ontrouwe waerom dugt gy?
Lieve Philis komt dog weer.

[p. 51]

 

Ik ga nu heen om haer te ontmoeten,

 

Onder 't schaduwe van het Groen,

 

Ik wil mij buijgen aen haer voeten,

 

En bidden haer met goed fatzoen,

 

Of zij mijn wil Weder minnen,

 

En veranderen haer stuurze zinnen,

 

En mijn geven wil een zoen.

 

 

 

Maer nu gaet zij voor mij vlugten,

 

Windje drijft haer derwaerds heen,

 

Moet ik dan nog langer zugten,

 

En versmelten in 't geween?

 

Philis, Philis hoord mijn klagten,

 

Gij alleen kan die verzagten,

 

Is u Hert gelijk een Steen.

 

 

 

Maer zij stopt voor mij haer Ooren,

 

Philis vind ik geen gena,

 

Moet ik dan in droefheis smooren?

 

Strafheijd zonder wederga,

 

't Hert scheijnd mij van rouw te breken,

 

Ik zal niet meer van liefde spreken,

 

Wijl ik die ontvlugten ga.

 

 

 

't Droevig herdenken van mijn lijden

 

Baerd my d' aldergrootste smart,

 

Philis gij kan die bevrijden,

 

Zo te leven vald mijn hart,

 

Moet ik u nog langer derven;

 

Zo zal ik duijzend dooden sterven?

 

Hebt dog deernis met mijn smart.

 

 

 

Weste windje houd u binne,

 

Mij dunkt ik hoor een zoet geluijd,

 

Ach! het is mijn Harderinne,

 

z' Speeld op haeren Herders fluijt,

 

Maer mij dunkt ik hoor haer naderen

 

Zagtjes door de Elze-bladeren,

 

Ach het is mijn Lief mijn Bruijd.

[p. 52]

 

Philis ach! mijn Hert en leven,

 

Wellekom, ô zoete Maagd!

 

Wild mij tog u Trouw maer geven,

 

Daer ik u heb om gevraegt,

 

Wild mijn Minne brand nu blussen,

 

Eij laet ik u maer eens kussen,

 

Gij zijt die mijn Ziel behaegt.

 

 

 

Ach! Damon u zoete klagten,

 

Kan ik langer niet weerstaen,

 

Ik wil u droefheid nu verzagten,

 

Wild dees kus op Trouw ontvaen:

 

Laeten wij malkaer omhelzen,

 

Tusschen 't digte van dees Elzen,

 

En ons 't zaem verbinden gaen.

 

 

 

Herder hout tog op van klagen:

 

Ik offer u terstond mijn Trouw,

 

Slijt niet meer u Lentedagen,

 

Kiest mij voor u Egte Vrouw;

 

Ik wil mijn Hert u over geven,

 

En wil met u in vreugde leven,

 

Tot de dood ons beijd' benout.

 

 

 

Veels geluk gij Egte Lieden,

 

In dit Huwelijks Trouwverbond,

 

Smert en druk wil van u vlieden,

 

Leeft in vreugde lang gezond,

 

Bouwt de Aerde met veel Spruijten,

 

Met dien Wensch, wil ik het sluijten,

 

Zet den Beker aen u Mond.