De vrolyke openhartige minnaar
(1795)–Anoniem Vrolyke openhartige minnaar, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 47]
| |
Stem: Lestmael twee gelieven.
NU onlangs geleden,
kwam ik onverwagt,
's Avonds laet getreden,
Langs de Nieuwegragt;
daer vond ik een Ionker,
Het scheen een regte Pronker,
Wandelen voor zyn zoet liefsdeur,
Maekten in het donker:
zyne serviteur.
Ik heb myn ras versteeken,
Onder een Keldertrap;
daer ging ik zitten keeken,
Met al myn weetenschap,
Hy begon te kweelen,
En zeer net te spelen,
Op zyn Cytter zoet van klank;
Om Iuffrouws Hert te steelen,
door het zoet gezank.
Och myn Lief myn leven,
Ik sta in droef geklag,
Ik heb myn begeven,
In het naerste van de Nagt,
Wild u slaep dog breken,
Lief hoord na myn spreeken,
Ach myn overschoon Iuffrouw,
ziet hoe ik sta te smeeken,
in dees felle kouw.
ze is uyt haer slaep ontsprongen,
En hoorde 't zoet geluyt;
Haer venster op gedrongen,
En stak haer Hoofd daer uyt;
zy zey lieve Maetje
Hy zey lieve Naetje,
ziet eens hoe ik ben in pyn:
Mogt ik om een praetje,
Tog wat by u zyn.
Ik meen het waere droomen,
sprak de Iuffrouw teer;
Hoe zoud gy hier komen,
zonder een lange Leer?
daer ik van beneden,
Ben meer als
| |
[pagina 48]
| |
twaelf treden,
daer om Lief het is om niet:
dat gy uwe Leden,
steld in zwaer verdriet.
schoon lief en wild niet schromen,
ik heb een Ladder touw;
Vaerdig mee genomen,
Weest my maer getrouw:
Engelin wild maken,
dat het vast kan raken;
daer mee klom hy vreugdig op,
sinjeurs Herte blaekten,
klom tot in den top.
Ik hoorde het dapper rommelen,
Met een zoet geluyd:
sinjeur was aen 't stommelen,
Met zyn lieve Bruyd;
Cupido daer tussen,
Om haer Brand te blussen,
Maer haer Vader hier op let;
Hoorden 't ondertussen,
En kwam gauw van 't Bed.
de Vader greep een zabel,
Met een Kaers in de Hand;
den sinjeur heel abel,
Kroop onder het Ledikant;
daer hy lag met vreezen,
dogter wat zal 't wezen,
dat gy niet na Bed toe gaet?
Vader ik moet wat lezen,
Myn Hoofd niet wel en staet.
Wel is dat u believe,
za voldoet uwe wil;
Ik meen daer waren dieven,
zeer heymelijk en stil:
In ons huys gebroken,
Ik hoorden heftig spoken,
zo meenden ik door 't gedruys;
Te hebben myn gewroken,
Aen dat kwaed gespuys.
de Vader ging weer heene,
zonder meer gewag;
den sinjeur met eene,
Kwam weer voor den dag;
doe ging dat spel der Minnen,
Nu zyn lust en zinnen,
ziet eens hoe ik voor u kniel:
Laet my dog eens verwinnen,
Ach myn tweede ziel!
Ik heb u waerde Engel,
Wel twee Iaer gebeen;
En voor Liefs gestrengel,
Altijd na getreen;
'k heb by Nagt en dagen,
door veel Minnevlagen,
Vaek de deur en Kink gekust:
En met smart en klagen,
Leef ik ongerust.
Een Eed zal ik u zweeren,
Van getrouwheyd mee;
dat eerder zal verkeeren,
In een Woest zee;
zon en maen hier boven,
zullen eer verdoven,
| |
[pagina 49]
| |
Eer ik valschelyk u Min:
Wild het vrij geloven,
Mijn liefste Engelin.
't Vrolijk Cupidootje,
Venus blinde Wigt;
Doet zeer haest een schootje,
Met een nieuwe Schigt;
Iuffrouws Hart aen 't woelen,
Om het Vuur te koelen,
Bood aen hem haer lieve Hand,
en begon te voelen,
Venus Minne-brand.
Koude, Noorder-vlage,
Wijket van mijn Hert;
Lief u bitter klagen,
Nu verandert werd;
Ik voldoet u rusten,
Gij zult bij mij rusten,
En betoont u trouwe Min;
Sinjeur heftig kusten,
Zijne Herts-godin.
U aengename kaken,
En uw roodermond;
Als een Roos in 't blaken,
Tot in d' Morgen stond:
Zo spoeden wij ons gangen,
Daer ik na verlangen,
In u Venus lustpriëel,
Gy zult nu ontfangen,
U geregte deel.
Deze groote Ionker,
Met zijn lieve Bruijd;
Ging te Bed in 't donker,
Blies het Kaersligt uyt;
Yder kan gedenken,
Wat hij haer gink schenken:
Woelden daer met zoet gelag,
Zamen zonder krenken,
tot omtrent de Dag.
Doen de Nagtgordijnen
schoven in de Lugt:
En Auroor kwam scheijnen,
Sinjeur haest ter vlugt,
't Venster uijt gink treden:
Klom weer na beneden:
Meenden dat hij was alleen:
Nam zijn Valreep mede,
Ging zijn Straten treen.
Maer eer hij nog scheyde,
Staende op de Leer
Zij uijt Venster leijde,
En zeij waerden Heer,
Gij hebt onverdroten:
Nu mijn Eer genoten,
't Maegde Roosje van zijn steel:
Wild nu noijt verstooten,
Mijn u eijgen Deel.
Want mijn Oude Vader,
En mijn Moeder voort
Zullen beij te gader:
Zijn op mijn verstoord
Als zij haest bevinde,
Dat ik ga met Kinde:
Te-
| |
[pagina 50]
| |
gens Ouders streng gebiet:
Ach mijn Welbeminde,
Brouwt mij geen verdriet.
Al heb ik genomen,
Lief u glansch en Eer,
Wild daerom niet schroomen,
'k Min u even zeer;
'k Zal 't na behagen,
Aen u Ouders vragen
Dat ons Trouwdag zij gesteld:
Toond u niet verslagen:
Nog u niet en kweld.
Lief tot meerder teeken:
Neemt dees Diamant,
Wild voor Trouw hem steeken,
Aen uw Regterhand;
Laet mij uwe Kaken:
Lieffelijk in 't blaken:
Tot een Zegel van mijn Trouw:
Nog eenmael genaken;
Ach mijn waerde Vrouw.
Hier mee dael ik neder;
Want mijn teijd heeft uijt;
t' Avond kom ik weder;
Bij mijn lieve Bruijd
Lief toef dan niet lange:
Maekt mij tog niet bange:
Neemt u Valreep mee op gank;
'k Zal u blij ontfangen,
In mijn Armen blank.
Nu heb ik gezworven,
Zo menig Nagje lank:
Schier van kouw gestorven:
En ging dog mijn gank,
Dit maekt' ik doe vaerdig,
En 't ging zo aerdig,
Van dees Minnaer met zijn Bruijd;
Daer wel Iuffrouw waerdig,
Mijn deuntje dat is uijt.
|
|