De vrolyke openhartige minnaar

Een zeer fraay lied van het buytenleven van Damon en Phillis.

Stem: van de Savojaartze meysjes.

HOe zoet is het Buijtenleven

Daer men dan is bevrijt,

Van het steeds gewoel ontheven
In vreugt zyn Dagen slijt:
Daer d'Landman met zijn Mage
In gulle vriendschap leeft,
En vorders alle dage
Noijt geen bekommering heeft.

Daer men ziet vrolijk springe

Het Vee in Klaverdal,
't Vogeltje hoord men zinge
In 't Bos met geschal:
Het Visje in de vliete,
In het Christalyne nat,
Ziet zonder zorge schiete
Van 't dartele nimmer zat.

Daer Damon zonder kommer

Van alle opspraek vrij.

[p. 33]

 

Met Philis onder het Lommer

 

Mag wandelen zeij aen zey;

 

Om aen dat aerdig Meysje

 

Ongeveynst t'doen verstaen,

 

Hoe hij wel wou een reysje

 

Met haer te Kermis gaen.

 

 

 

Daer zy ook niet heeft tegen,

 

Schoon zy zig houd verstoord;

 

En Damon maekt verlegen,

 

Zo dat hy nauw een Woord

 

Uyt diep ontzag durft spreeken,

 

't Welk hy zo haest bemerkt,

 

En door een gunstig teeken

 

Zijn moed op nieuw versterkt.

 

 

 

Daer Tirsis zit te kweelen,

 

Terwyl zyn Wollig Vee

 

Door 't Klavergras loopt speelen,

 

Bevryd van druk en Wee!

 

Door 't zoet van zyn Beminde

 

De schoone Silvia,

 

Waer van niets is te vinde

 

In 't Land haer wederga.

 

 

 

Wie kan al 't zoet uytspreeken

 

't Geen hier word gemaekt;

 

Door lieffelyke streeken

 

Daer alles 't oog vermaekt;

 

Ach mogt 't zyn gegeven

 

Aen haer die ik bemin:

 

Hier vergenoegt te leven,

 

Dan had ik't na myn zin.