De vrolyke openhartige minnaar
(1795)–Anoniem Vrolyke openhartige minnaar, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 34]
| |
Op een aangename wys.
WAt komt my te gebeuren,
In deze bedroefde dag?
Van rouw myn Hert moet scheuren,
Als ik myn Lief aen zag!
Die nu is overleden:
In pyn en zwaer verdriet,
Die my gaf zoete reden,
Is nu gestorven ziet.
Ik heb myn teyd versleeten,
By haer zo menig keer,
Dat zal my noyt vergeeten,
Al is zy by den Heer;
De Mis zal ik doen lezen,
En Bidden voor haer Ziel,
Op dat zy moge wezen,
Bevrijd voor all' onhiel.
Als ik op haer ga denken,
En op haer zoet gelaet,
Zy doet mijn leven krenken,
Door haere zoete praet:
Haer zoete Minnelonken,
En aengename Tael,
Maekt' my dikmaels dronken;
't Klonk als d'Nagtegael.
Twee Lipjes als Coraelen,
Twee Borjes Appel-rond,
Twee Oogjes vol van Stralen,
Hebben myn Hert doorwond;
Twee schoone witte Handen,
Bruyn-Oogjes in haer Hoofd,
Daer toe Yvooren Tanden,
Is me door d'Dood beroofd.
Zy was my zo getrouwe,
In deugt en eerbaerheyd,
Dat zal ik wel onthouwe,
Tot in der Eeuwigheyd,
Zy wist my troost te geven,
Als ik der was by haer;
Maerze 's berooft van 't leven,
En moet rotte als een aer.
O Godt! hoe zal ik 't maken,
In deze bedroefde teyd,
Kost ik by haer geraken,
Dan waer myn Ziel verblyd;
Op haer minzame oogen,
Peyns ik zo menig keer,
Dat moet ik nu gedogen,
Want zy is by den Heer.
| |
[pagina 35]
| |
Geen frayer kon ik vinden,
En schoonder Creatuur,
Als zy was myn Beminden!
Ik sterf van krevekeur;
Haer Oogjes zyn gesloten,
Haer Hert vol droef geween,
Is nu eylaes gebroken;
En ik ben hier alleen.
O Godt wild haer dog geven!
De Eeuwige Zaliheyd;
Op datze daer mag leven,
Tot in der Eeuwigheyd;
Zoet Lief moet ik u derven,
Ach myne Engel zoet?
Van rouw' moet ik sterven,
Ziet wat de Liefde doet.
Waereld ik wil u verlaten?
En leven in eenzaemheyd,
Tot myner Sielen baten,
Want zy uyt 't Lighaem scheyd;
Een Pater wil ik wezen,
In 't Klooster wil ik gaen,
Adieu myn Lief geprezen,
Godt wil u Siel ontfaen.
|
|