|
| |
Een Merkwaardig en geestig Lied, van een Zonderlinge profeet, zyn levenswyze, gezindhedens, voorzeggingen, en de uitkomst zoo als hy ondekt word.
Wys: Van de Vlaamsche Meid.
1.
Op myne reis door 't platte land,
Zag ik veel vreemds aan alle kant,
Daar veel Krygsvolk vaardig staan,
Dat de oorlog was gedaan.
2.
Zy sloegen daar een kamp ter neer,
En 't stryden, o ja! begon veel eer,
Maar 'k zal u beschryven,
| |
| |
Wat my alhier vertoeven deed,
3.
Daar ontmoette ik een proseet,
Die van het lot der toekomst weet,
Ik zal verhalen in dit lied,
4.
Deeze Profeet reisd door heel het land,
Hy houd zig dag en nagt constand,
Verkondige hy aan elk met vlyt,
5.
Herinnert menschen umau dien dag,
Als toen men Noach in de Arke zag,
Alles zal keeren tot 't droevigst lot,
6.
My dagt ik moet die Proseet eens zien,
Die ons verkondigd wat zal geschien,
Hy liep daar barrevoets voor ieder heen,
7.
Hy droeg een fraaije kroon op het hoofd,
Zyn lange baart was sierlyk gekloofd,
| |
| |
Was het kleed welk hem bedekt,
Tot blydschap en treuren,
8.
Zyn kleed was nimmer genaaid of gebreid,
Nogthans met glans en heerlykheid,
Niet op zyn duitsch, ook niet op zyn fransch,
't Is nogthans gebleeken,
Een ieder verftond hem thans.
9.
Hy verkondigde aan elk de wet,
Die God tot rigtsnoer had gezet,
Zag ik hem van dorp tot stad toe gaan,
Wat door den mensch dient gedaan.
10.
Men sloot, voor hem deuren en vangsters op,
Ieder verhefte zyn grootheid in top,
In herberg, logement en kroeg,
Maar water was hem genoeg.
11.
Geen wyn, geen drank nog lekkeruy,
Maar brood en water begeerde hy,
Geen goud hoe schoon wierd van hem geacht,
Dat de rykdom veel zonde bragt.
| |
| |
12.
De grootste armoede was hy bekend,
Nooit was hy aan bed of dekens gewend,
Daar hy zoo dikmaals had vernagt,
Dat wellust wierd by hem veragt.
13
Men bood wel eens voor hem zommen geld,
Maar hy wierd door verdriet gekweld,
Deed hy met treutig en droef gelaat,
Daar hy by de armen gaat.
14
Ik vroeg hem waar hy gebooren was,
Maar 't scheen die vraag kwam hem hiet van pas,
Zo schynt die profeet zyn eigen land,
15.
Zyn vader die had hy nooit gekend,
Hy was nooit aan moeders borsten gewend,
Hy hield niet van trouwen,
Nogmans beminde hy overal,
Daar staat zyn liefde voor pal.
16.
Hy maakt de vrede in 't huisgezin,
De vrouwen die toonen aan hem haar min,
| |
| |
Wanneer een geheele Vrouwenschaar,
17.
Hy is altoos vrolyk en bly van geest,
Nooit zag men hem lagchen waar hy is geweest,
Op bruilost en maaltyd; hy toonde altyd,
Hoe dat men hem heeft gevleid.
18
Toen Kristus was voor de joodsche schaar,
Was hy ook in de nabyheid aldaar,
Zyn stem, bragt veel opmerking voort,
En wierd in die streeken,
19.
Ik vroeg hem tot welk gelo of hy behoord,
Nog Luthers, nog Gereformeerd, was zyn woord,
Indien hy nog ergens vastheid by vind,
20.
Hy vreesde in kort voor een groote nood,
Hy zoude niet sterven zyn eigen dood,
De krygslien vervolgde hem door het Land,
| |
| |
21.
Nu vraagt gy zeer zeker tot besluit,
Wie toch deze groote Brofeet beduid,
Hy wandelt ook hier, en spoort ons aan,
Den tyd wel te besteeden,
|
|
Auteursrechtvrij