|
| |
| |
| |
Een Nieuw Lied, gemaakt op den verlooren zoon.
Op een Aangenaame Wys.
1.
In de heilige Schriftuuren,
Vind ik een exempel schoon,
Waarvan dat Christus in zyn figuren,
Spreekt van den verloren Zoon,
Dezen Zoon was jonk van jaaren,
Hy vroeg al zyn geld en goed,
Al aan zyn Vader met bezwaren,
Aanziet eens wat de Jonkheid doet.
2.
Toen zyn Vader hem had gegeven,
Toen is hy te paart gegaan,
Goud en Zilver daar beneven,
Met zyn beste kleren aan,
Maar den Vader uitverkoren,
Sprak ach Zoon van myn bemind,
Al in de echte Trouw Gebooren,
Ziet dat gy niet gaat verloren,
Maar dat gy uw God bemind,
Die altyd den Zondaar vind.
3.
Zoo ging hy naar vreemde Landen,
Hy vergat zyn Vaders raad,
Dronken drinken veelderhanden,
Met Porzoonen slegt van staat,
| |
| |
Dag en Nag zoo ging hy zwieren,
En hy dronk de koele Wyn,
Met onëerbaar Venus Dieren,
Vol van zeden en manieren,
Die een bederf der jonkheid zyn,
4.
Zy wisten hem zoo mooy te streelen,
Tot verdooving van zyn geest,
Om zyn geld en zyn juweelen,
Maar om zyn paarlen het aldermeest,
Zy wisten hem zoo mooy te lokkken,
Tot dat zyn geldje was verbruit,
Toen met knuppels en met stokken,
Zy hebben zyn kleeren uitgetrokken,
En sloegen hem de deuren uit,
Hy moets vlugten als een guit.
5.
Toen kwam daar met groot hartzeren,
Een zoo'n droevige duuren tyd,
Zonder geld en zonder kleeren,
Al zyn middelen was hy kwyt,
Door den honger ging hy eeten,
By de Varkens aan den trog,
Maar de meesten onverweten,
Hebben hem toen gek geheten,
En hy hield dat voor bedrog,
En hy kreeg toen slagen nog.
6.
Met de traanen in zyn oogen,
Moest hy daar vertrekken gaan,
Niemand had met hem medogen,
Zyn jonkhert was zwaar belaan,
Naakt en bloot verkoud van leden,
Met veel zugten pyn en smert,
Moest hy Bosch en Veld doortreeden,
| |
| |
Hy en had geen rust nog vreeden,
Want den honger het scherpe zwaard,
Dat heeft zyn jonkhert bezwaart.
7.
Doen spak hy met droevig zugten,
Grooten God wilt myn bystaan,
En ik wil al myn zonden vlugten,
Hy en kwam zyn Vader nader,
En hy viel hem voor de voet,
En hy sprak uit Hertens ader.
Ik heb gezondigt lieve Vader,
Dus ik bid u met ootmoet,
8.
Laat myn maar uw dienaar weezen,
Minder als de minste knegt,
Maar den Vader uitgelezen,
Die heeft hem aanstonds opgeregt,
Hy ontfing hem in zyn armen,
En hy sprak met blyden toon,
Lieve Kind wilt myn omarmen,
Kom staak uw zugten en uw karmen,
Gy zyt den verlooren Zoon,
Gy zult hebben uwen loon.
9.
Doen gaf hy hem schoone kleeren,
Een gouden ring al aan zyn hand,
En stelde hem doen weer in eere,
Een vet Kalf wierdt daar geslaagen,
En men regt een Maaltyd schoon,
En den Vader met behagen,
Sprak myn Kinderen wil niet klagen,
| |
| |
Maar verblyd uw in perzoon,
Met dezen verlooren zoon.
10.
Oorlof Broeders uitverkoren,
Wy zyn Zondaars groot of klyn,
Willen wy niet gaan verlooren,
Kom laat ons keeren in 't gemeyn,
Tot den Vader den genade,
Als wy onze zond' verfmaden,
Hy en zal ons niet verzaken,
Maar in liefde weer ontsaan,
Om in het Hemelryk te gaan.
|
|
Auteursrechtvrij