De vrolyke zee-lieden, verheugd over de vrye zeevaart

Krygs lied,
Wys: Hier legt myn Damon in 't graf.

1

Myn minnaar is een jongeling,

Geschaapen tot den stryd,

Zyn arm heeft aan 't Vaderland,

Zyn min en hart gewyd,

2

De dag is daar, waar op myn moed

word op den proef gesteld,

Het Vaderland eist Eduward,

Ten stryd in 't Oorlogsveld.

3

De kreet ter stryd, ô Jongeling /

[p. 6]

 

Roept zyne fierheid aan,

 

Hy zweert: ik red u Vaderland,

 

Of ik wil met uw vergaan.

4

Geen zugt die mynen Boesem loost,

Verdooft myn minnaars moed,

Het Vaderland heeft Eduward,

Met Leeuwen melk gevoed.

5

Niet stuit my in myn eerste pligt,

Dus luid zyn fiere taal:

Het Vaderland gebied myn arm,

Myn moed den zegenpraal.

6

Zyn Oorlogsdrift, zyn heldenmoed,

Zyn kragt, 't groeit alles aan,

Hy zegt: kan ik myn Vaderland,

Vernederd zien vergaan.

7

Dan waar myn min u hart onwaard,

Geliefde Julia,

waar 't Vaderland zyn stryders roept

Klopt myn 't hart te ga.

8

Den heldentaal des Jongelings,

verdryft myn angst en leet,

Myn Eduward heeft voor den tocht

Myn 't hart reeds overreed.

9

Dat hart klopt als 't edel hart,

[p. 7]

 

Van mynen fieren held,

 

My dunkt ik zie myn minnaar reeds,

 

Aan 't Oorlogs spits gesteld.

10

Ik gespe zelfs het Oorlogs staal,

Hem om de lendenen aan,

Zijn moed bezweek niet maar zijn min

Schonk myne min een traan.

11

Myn arm die hem als staal omvat,

Wringt onmerkbaar los,

Sinkt op myn boesem loost een zugt

En stapt op 't Oorlogs ros.

12

Den jongeling dus ten togt gereed,

Rykt mij nog eens de hand,

Hy zegt: vaarwel, ô Julia!

ô Min! ô Vaderland!

13

Gelijk een snellen Blixem straal,

Vliegt hij na de Oorlogs drom,

Mijn hart mijn oog roept: Eduward!

Maar mijne tong blijft stom.

14

ô God! bescherm mijn Vaderland,

Waakt voor mijn Jonglings eer,

'k Heb liever geene Jongeling,

Dan eene zonder eer.

15

Keert hij bekranst in mijne arm,

[p. 8]

 

Verwinnaar in den strijd,

 

Dan word door 't dierbaar Vaderland

 

Ons Bruilofts maal bereid.