De vrolyke zee-lieden, verheugd over de vrye zeevaart

[p. 3]

De vrolyke zee-lieden,
verheugd over de vrye zeevaart.

Een nieuw zee-mans lied,
Wys: Pantelon door kunst verheeven.

1.

Al die maar lust heeft om te vaaren
Ten dienst van 't lieve vaderland /
Voor hem rek ik myn taaijen snaaren
En ryk als broeders hem de hand /
Ik laat myn door Nephtunis geleiden
Zyt vergenoegd en bly te moe /
Ik zal nimmer van den Zee afscheiden
Maar vaaren tot 't eind myns leevens toe / bis.

2.

Aan boord kan men in vreugden leeven
Daar weet men van geen tegenspoed /
Een yder word zyn eer gegeven /
Als men maar aan zyn pligt voldoet
Ik laat myn door Nepthtunis geleiden
Zut vergenoegd en bly te moe /
Ik zal nimmer van de Zee afscheiden

[p. 4]

 

Maar vaaren tot 't eind myns leevens toe bis

3.

Als men dan komt in vreemde landen /
Daar is een Zeenman hoog geacht /
Zo wel by hooge als laage standen /
Veel meer dan ooit den landman slagt
Ik laat my door Nepthunis geleiden /
Zyt vergenoegt en bly te moe /
'k Zal nimmer van de Zee afscheiden /
Maar vaaren tot 't eind myns leevens toe / bis.

4.

Men kan ook by de dames koomen /
Men komt daarby ook op 't salet /
Een zeeman behoeft nooit te schroomen
Al om te gaan met haar na bed /
Daarom laat ik my door Nephtunes geleiden /
Zyt vergenoegd en bly te moe /
Ik zal nimmer van de Zee afscheiden
maar vaaren tot 't eind myns leevens toe / bis

5.

En als men dan weer t'huis zal vaaren
Is 't of den geest op mieuw herleeft /
Dan tart men ramspoed en gevaaren /
Waar voor gy laffen landman beeft /
Ik laat myn door Neyhtunis geleiden
Zyt vergenoegd en bly te moe /
Ik zal nimmer van de Zee afscheiden

[p. 5]

 

maar vaaren tot 't eind myns leevens toe bis

6.

En als men dan weer die hoop laat vallen
Ik meen de ankers in 't zand /
Dan hoort men juigen aan de wallen /
Welkom in ons vaderland /
Ik laat myn door Nephtunies geleiden
Zyt vergenoegd en bly te moe /
Ik zal nimmer van de Zee afscheiden
maar vaaren tot 't eind myns leevens toe bis