Der Vrouwen-peerle. Dryvoudighe Historie van Helena de Verduldighe, Griseldis de Saechtmoedighe, Florentine de ghetrouwe

Hoe Helenas kinderen scheyden vanden Heremijt en quamen te Beyeren.

OP eenen tijt als dese twee kinderen xvi iaren by den Heremijt gewoont hadden, ginck hy wandelen met hen in het Bosch, ende seyde kinders daer is de plaets daer ic u eerstmael vandt ende u den beesten nam, ende verloste vander doot. Doen seyden die kinderen sijdy dan onsen Vader niet, Neen ick en trouwen, seyde den Heremijt, het is gheleden xvi. jaren dat ic u hier de beesten ontiaechde ende ick heb u van dien tijt opgevoet als mijn kinderen Doen seyden de kinderen want ghy onsen Vader niet en zijt so willen wy gaen van lande te lande tot dat wy onsen Vader vonden hebben: ende sijn soo vanden Heremijt ghescheyden, des den heremijt seer droevich was, ende als sy een wijle int Bosch ghegaen hadden, quamen sy aenden Oever vander Zee, daer sy aen een Schip quamen daer hen den patroon vraechde wie sy waren, Sy antwoorden, wy en weten niet van waer wy sijn noch wie ons Vader oft moeder is maer wy hebben xvj. iaeren lanc in dat Bosch gewoont by eenen Heremijt Felix geheeten. Den Patroon die kleede dese twee ionghers properlijck, ende gaf henlieden teergelt inden buydel, ende doen namen zy orlof aen den Patroon, hem seer bedanckende van die groote deught, die hy henlieden bewesen had, ende zijn soo ghekomen in Almanien te Bauviers daer een Hertoghinne woonde die sterck beleghert was, door den Hertoghe van Clocestre daer sy voor quamen diese terstont begraciede, ende sy dede henlieden te eten brenghen, ende Lyon adt soo veel dattet hen allen verwonderde, te weten alle vleesch, heel capuynen maer Arm en adt niet dan drooch broot ende wortelen die hy met hem hadde gebracht. Waerom de Princersse Arm vraechde waer by dat hy leefde: Hy seyde ick en hebbe in sesthien Iaren niet gegeten dan broodt ende wortelen by eenen Heremijt die ons opghevoet heeft, ende sy vertelden daer haer avontueren, dat de Hertoghinne seer verwonderde, ende hielse by haer. Soo gevielt dat de Stadt beleyt wert van de vyanden, ende doen hadden de arme lieden groot ghebreck. Lyon dit merckende die gaf hen de spijse sonder der Hertoghinne wete. Soo ghebeurdet op eenen tijdt dat de Hertoghinne veel Heeren ghenoot had, ende Lion gaf alle de spijse den armen voor den eten. Dit siende een vanden houe diet benijde, quam tot de hertoghinne ende seyde dat

[fol. B3v]

alle die spijse den armen ghegeven was om haer oneere te doen, ende dat die Stadt in ghebreck van victalie komen soude. Ende doen wert de hertoghinne gram ende dedese beyder wter stadt bannen. Ende als sy wech waren soo quam daer een vande koken gheloopen ende seyde Vrouwe alle de potten ende speten zijn vol. Waerom sy droevich was dat syse had laten bannen. Ende zy quamen voor de stadt in't heyr by den hertoghe van Clocestre die hen vraechde van waer sy quamen. Doen seyden sy. Wy sijn uyter stadt ghebannen om dat wy arme lieden veel ghegheven hebben. Doen vraechde den hertoghe den eenen iongelinck wat hy in't kofferken had dat aen sijnen hals hinck. Doen antwoorde hy dattet eenen arm was ende dat hy niet en wiste hoe hy daer aen gekomen was. Doen wert den hertoghe peysende op de schoone helena die hy haren arm af had doen slaen ende den hertoghe badt den Ionghers datse by hem blijuen wilden dwelck sy deden, ende den peys wert ghemaeckt tusschen den hertoch ende hertoginne, soo dat se den hertoghe troude, ende hy voerdeze met hem in Engelant. Ende als de hertoghinne een wijle in enghelant gheweest hadde, soo verliefde sy op den Ionghelinck Lion, ende dede hem op eenen tijdt in haer kamer komen, ende seyde dat sy hem meer begracit hadde dan eenighen man ter werelt, ende Lion gheliet hem oft hyse oock lief had. Maer hy ende sijn broeder namen heymelijck oorlof aen den hertoghe, ende vertrocken by nacht uyt Londen na Bolonien d'welck beleyt was van den Grave van Vlaenderen: ende als sy binnen Bolonien quamen ginghen sy totten Capiteyn, ende baden hem om harnas ende peerden, dat hen den Capiteyn gheerne deden: ende bedreven sulcken vromicheden dat Lion versloech den Heere van Vlaenderen, ende sy verlosten de stadt, des den Capiteyn henlieden seer bedanckte, ende badt dat sy blijven wilden inder stadt, maer sy seyden neen, want sy moesten haren Vader soecken: ende doen gaf hen den Capiteyn een groote somme ghelts dies zy hem bedanckten ende ghinghen van daer te schepe, ende quamen in Normandijen, daer sy al haer ghelt om Godts wille gaven, so dat niemant van hen beyden behielt Cruys oft munt.