Der Vrouwen-peerle. Dryvoudighe Historie van Helena de Verduldighe, Griseldis de Saechtmoedighe, Florentine de ghetrouwe

Hoe Helena ter Sluys aen quam, ende sy corts weder ter Zeewaert trock, daer de Roovers haer namen, ende comt door schipbrake in Enghelant.

DE schoone Helena is naer veel seylens met den schepe ghecomen te Sluys in Vlaenderen, ende heeft den Schipper wel betaelt, ende aen hem oorlof ghenomen, ende is ghegaen nae een Klooster daer Kersten Nonnen in woonden op tribuyt onder den Heere vander Sluys. ende als Helena naeckte het Klooster, soo beghonsten alle de klockxkens te luyden, waer af die Nonnen seer verwondert waren, ende ghinghen al om uytsien, soo zaghen sy komen een vrouwe vanden zeekant, ende quamen haer teghen, ende ontfinghense seer feestelijcken, waer af Helena seer verwonderde, ende seyde dat sy des niet weerdigh en was. Ende die Nonnen baden haer dat se by henlieden blijven wilde, dat Helena haer gheloofden, ende ghinck met haer in't Klooster, daer sy soo langhe bleef, tot dattet den Prince vernomen heeft, dier zijn Boden sont in dat Klooster, datmen hem Helena seynden souden, ende deden sy dat niet, hy soude dat Klooster doen verbernen. Ende als Helena dit verstaen heeft, dat het Klooster soude komen in last, om haren wille, soo heeftse terstont oorlof ghenomen aen alle die Nonnen, die seer droevich waren, ende is weder ghegaen naer den zee-kandt,

[fol. A4v]

daer sy een schip vant met Kooplieden, die sy om Godts wil badt, dat sy haer doch mede voeren wilden, dat sy gheerne deden. Maer lacen korts daer naer als sy met de cooplieden inde zee was, soo ontmoette hunlieden een roof schip ende werden vreeselijck bevochten, soo dat sy vande Roovers verwonnen ende ghenomen werden, want die boeven ende die dieven behielden de over-handt, ende werpen al de Kooplieden over tboort in't water, ende en behielden niemandt te lijve dan alleen Helena, die nam den Kapiteyn in zijn schip, hy namse in zijnen arm, ende kustense aen haren mont, ende Helena had daer gheerne teghen geweest, maer ten mocht haer niet baten, soo viel sy voor den Kapiteyn op haer knien, hem biddende dat sy eerst haer ghebedeken mocht spreken, eer zy haer eere ende maechdom verlore, dat haer den Kapiteyn consenteerde.

Doen den Kapiteyn vanden schepe Helena haer bede geconsenteert hadde, viel sy op haer knien, Godt aenroepende met devoter herten, ende seyde:

Ghy weet wel mijnen Godt waerachtich,
Dat ick ontvloden ben met sinnen voordachtich:
Maer my te beschermen en ben ick niet machtich,
Sonder u goedertieren hulpe crachtich,
Die ick ben verwachtich,
Ghelijck andere: o Hemels Regent
V Goddelijcke oogen te my waerts went,
En wilt my bermhertelijck aensien
Dat ick mach blijven ongheschent,
Wilt my behoeden, o Heere der Heeren,
Behoedt my voor dese boeven hier ontrent,
dat ich mach blijven in mijnder eeren,
Op dat ich mach uwen lof vermeeren.

ende Godt heeft verhoort dat ghebedt vander bedruckter Helena, ende daer is terstont een groot onweder ghecomen, ende heeft dat schip in stucken gheslaghen, so datse al verdroncken dier in waren, maer Helena bleef vlietende op een stuck vanden schepe twee daghen ende twee nachten, ende quam metter vloedt in Enghelant aen eenen boomgaert daer de tacken vande boomen over t'water hinghen, dat Helena greep, ende trock haer selven soo te lande, ende is gaen sitten inden hof haer rustende.