Der Vrouwen-peerle. Dryvoudighe Historie van Helena de Verduldighe, Griseldis de Saechtmoedighe, Florentine de ghetrouwe

[fol. A1v]

De prologhe

ALle blijde sinnekens, alle reyne conduytkens,
Die gheerne int prieel vol soeter spruytkens
Hen verwandelen om der bloemkens ieught
Als d'oude gheeste biedt haer virtuytkens
Soo pluckt de bloemkens, smaekt die fruytkens,
Want elck ieucht daer wordt in vreughden verheucht
Elck constenaer seyt van consten deught,
Maer die minste weet, ,alsmen daghelijckx hoort,
Die blameerste meest, dus nochtans ghy meught
Die materie wel lesen onghestoort

Nu als ic ouerdenc de Godlijcke cracht

Wat sijn Goddelijcke gratie heeft bedacht,
Aen hooghe, aen nedere, aen groot, aen cleyne
Soo beuind ick dat niemant heeft de macht,
Te wederstaen ('tzy dach oft nacht)
Sijn groote ordinantie al int ghemeene,
Soomen hier vinden sal in dese Historie reene
Hoe Maechden schon en deughdelijck
Gaen dolen in allende groot alleene,
Om dat zy vervolght worde ondeughdelijck.

Na het duyster den dach verclaren doet,

Na reghen compt claer Sonnen schijn,
Na 'tleuen compt steruen ('therte beswaren moet)
Na steruen compt behouden oft verloren sijn,
Wel hen die zijns leuens termijn,
Besteet heeft in Godts wel behaghen,
Datmen van sijne deughden fijn,
Na sijn doot sal pijnen te gewaghen,
Het is claghende die na ondeucht,
Pijnt te iaghen, want hy is ontveucht
Sijnder eeren berooft, ende der eeuwigher vreught