Walter Benjamin
Vervolg van pagina 5
prille medium begrepen heeft. Het zou mooi zijn als deze versie ervoor zorgde dat het ‘Kunstwerk’-essay opnieuw bestudeerd ging worden en dan ditmaal niet vanuit een Brechtiaanse optiek (zoals in de jaren zestig), maar vanuit een Benjaminiaanse, én vanuit onze kennis van de ontwikkeling van de (post-)moderne kunst.
Eind 1987 ontdekte Rolf Tiedemann dat uitgeverij Suhrkamp de erven Benjamin (te weten de twee dochters van Benjamins enige zoon Stefan) een schandalig laag honorarium betaalde. Van deze ontdekking en van ‘het bedrog’ van uitgever Unseld brengt hij verslag uit in zijn boekje Die Abrechnung. Walter Benjamin und sein Verleger. Tiedemann tekende protest aan en begon, toen hij geen bevredigende antwoorden op zijn vragen kreeg, een rechtszaak. Enige maanden geleden kwamen Tiedemann en Unseld tot een vergelijk en daarmee kwam de weg eindelijk vrij voor de pocketuitgave van de delen VI en VII en voor een nieuwe, nu volledige, werkuitgave. Deze troebelen vormen een ware dissonant aan het slot van een voorbeeldige en zeer consciëntieuze uitgave. Niet alleen zijn door de Gesammelte Schriften nu alle afgesloten werken van Benjamin beschikbaar, maar vooral de gigantische hoeveelheid varianten en paralipomena maken het niet overdreven om te beweren dat de nog steeds toenemende invloed van Walter Benjamin voor een niet gering deel te danken is aan de grondigheid waarmee zijn werk bezorgd is.
■
Auteursrechtelijk beschermd