Vrij Nederland. Boekenbijlage 1990

Brieven

Spijker

In zijn stukje ‘Miraculeus’ (Boekenbijlage, 10 maart) valt Carel Peeters over de uitdrukking ‘zo krom als een spijker’, die hij had aangetroffen in een ingezonden stukje van mij in de Volkskrant. Terecht. Daar ben ik ook over gevallen. Want dat had ik niet geschreven. In de door mij ingestuurde tekst stond: ‘zo krom als de spijker die ik vanmorgen in de muur probeerde te slaan’. (Het was namelijk een oude spijker. Ik ben reuze onhandig in die dingen.) In een heroïsche poging het nóg korter te zeggen dan ik, heeft de redaktie van de Volkskrant de laatste negen woorden geschrapt en de veranderd in een. Maar dan klopt het niet meer. Je kunt wel zeggen: zo hard als een spijker, maar niet: zo krom als een spijker. Carel Peeters heeft volkomen gelijk: in een winkel koop je geen kromme spijkers. Zelfs ik niet.

Utrecht,

Hans van Straten

Naschrift Carel Peeters:

Hier past alleen innige deelneming met Van Stratens onhandigheid en het lot dat zijn zin heeft ondergaan. Maar toch: is de ingreep van de redactie van de Volkskrant niet ingegeven door het feit dat er toch iets eigenaardigs in stond? Er staat immers dat Van Straten probeerde een kromme spijker in de muur te slaan. Men zal gedacht hebben: een kromme spijker, dat is toch vreemd, wie probeert het nou met een kromme spijker. Toegegeven: wat er van de zin gemaakt werd is niet veel beter. Ik vrees, om herhaling te vermijden, dat de enige oplossing voor deze problemen een Comité rechte spijkers voor Hans van Straten is.