Gedicht
Waanzin in een karaf
anderen doorschouwen kosmische verbanden
gezwellen uit rotte ingewanden
sommigen verkneukelen zich
met formules jonglerend terwijl ze
atomaire deeltjes de daver op het lijf jagen
anderen klimmen in masten of bergen
verbouwen in een handomdraai
een vogelnest tot een villa
die de mensen eeuwig doen leven
ik kan niets van dat alles
ik vind geen ster die mij
aan een touwtje door het heelal leidt
ik ben maar een gekwelde kinkel
leunend tegen de muur van een fruitwinkel
Uit: Stil de grain jaune. Bert Bakker, f 24,90.
Auteursrechtelijk beschermd