Rogi Wieg
Een klein bootje
Een trage rivier kan slingeren als verdriet. En op die rivier een klein bootje. En in dat bootje ben jij, met op je hoofd een strooien hoed. Je bent ouder geworden, je bent me al bijna vergeten, maar toch denk je elke dag even aan mij, als er in je hoofd een bootje voorbij komt dat je herkent van lang geleden. Vanavond krijgt de rivier in dat late zonlicht een gouden kleur, alsof ik zou kunnen zeggen dat er nauwelijks iets is gebeurd. Ik herinner me de eerste kus bij het raam, en ook de laatste, ik herinner me eigenlijk nog zo veel. Op deze rivier varen wij uitelkaar, vaak boosaardig, of onverschillig, en soms ongelukkig. Heb je die strooien hoed eigenlijk van mij gekregen?
Auteursrechtelijk beschermd