Vrij Nederland. Boekenbijlage 1989

Gedicht

Woestijn

Hier kan ik niet meer schuilen bij een huid;
de warmte van de zon is onontkoombaar.
In stille dingen zie ik een stil
gevaar, in de beweging razernij.

De wind vermaalt mijn vaste vorm
tot stof, en strooit mij uit;
weer ben ik klein. Gedierte
kruipt vol heet venijn

vanachter stenen zijwaarts
naar leedvermaak.       Hier
leeft niets meer wat
mij leven laat.

FLEUR BOURGONJE

Uit: Achtergelaten land. Meulenhoff, f 29,50.