Omgaan met risicogroepen
‘Ik hoop dat ik er hooit aan wen. Maar wel dat ik er mee leer omgaan,’ zegt iemand in Leven met aids? ervaringen, berichten, gesprekken (Rainbow Pocketboeken; 186 p., f 10, -). De journalist Gerard van den Boomen heeft ego-documenten, getuigenissen en analyses bijeengebracht van mensen die op één of andere manier ‘leven met aids’: als zieke, als seropositieve, als partner, familielid of kennis van iemand die ziek is of seropositief, als buddie, arts of hulpverlener. Het gaat om heel instructief materiaal dat grotendeels werd aangedragen op een vijftiental gespreks- en informatieavonden in het Mozeshuis aan het Waterlooplein in Amsterdam. Heel wat mensen zullen er trouwens mee moeten leren omgaan de komende tijd: in en rond Amsterdam is het aantal officieel gediagnostiseerde gevallen van aids in enkele maanden van 400 naar 700 gestegen!
Het boekje van Van den Boomen is een heel redelijk en sympathiek werkje waarin bijvoorbeeld ook een hemofilie-patiënt die met het HIV besmet is, aan het woord komt. (Ter indicatie van de omvang van deze groep: tot nog toe minder dan tien gevallen in Nederland.) Toch heeft ook Van den Boomen die merkwaardige neiging om te benadrukken dat er nu nog weliswaar van aantoonbare ‘risicogroepen’ sprake is, maar dat in de toekomst ook de gewone hetero's aan de beurt komen. ‘De grootste groei van de aidsbesmetting zit momenteel in het heterocircuit’, iets wat voor Nederland gewoon flauwekul is. De gretigheid waarmee vooral de dokters nieuwe ‘risicogroepen’ willen opsporen in de heterowereld valt psychologisch heel goed te interpreteren als een (verdrongen) afkeer van de huidige risicogroepen. Het syndroom treft bij ons nog steeds vooral homoseksuele mannen, al geeft de voorlichting een andere indruk: momenteel ligt het percentage op 81 procent. (Van die 300 nieuwe gevallen dus ongeveer 240). De maatschappelijke ontwikkeling van de laatste twintig jaar heeft de homo's afgeleerd om te klagen en zielig te doen, maar het wordt tijd om eens flink de keel op te zetten en voor onszelf en onze vrienden op te komen. Binnenkort lopen we de hele dag ongestigmatiseerd begrafenissen en crematies af, om daarna in steeds desolater wordende nichtenkroegen ongestigmatiseerd herinneringen op te halen uit de tijd dat we plezier hadden en gestigmatiseerd waren en lééfden.
WH
Auteursrechtelijk beschermd