Verfijnd absurdisme
Mannen met hoge voorhoofden, het voorkomen van een intellectuele Dick Bos en vrouwen in keurige rokken met twinsets bevolken de tekeningen van de Belgische tekenaar Benoît van Innis, elk week te vinden in het aan boeken gewijde katern van het Belgische dagblad De Morgen en sinds kort ook van tijd tot tijd in de Boekenbijlage. Benoît is met geen enkele tekenaar te vergelijken, want niemand tekent zijn personages zo consequent in kleren van de jaren vijftig en laat ze zulke onnozele dingen zeggen en doen: het lijken allemaal mensen die nog maar kort geleden met literatuur en kunst vertrouwd zijn geraakt en met een glas in de hand tegen een gastheer zeggen: ‘Ik wist niet dat je een Picasso had.’ Op een andere tekening raken vier keurige vrienden op een nette manier slaags omdat de een had beweerd ‘dat Nabokov lyrischer was dan Balzac’. In de stromende regen bevinden drie vrienden (waarvan er een bij is gaan zitten) zich op een enorm open grasveld; de een zegt: ‘Nu moet je goed luisteren naar de volgende prachtige verzen.’ Het allermooiste zijn Benoîts gekleurde tekeningen: strak van compositie, een combinatie van Edward Hopperen de Franse schilder Felix Valloton. Deze strakheid contrasteert met de absurde situaties en de vreemde sfeer in elke tekening. Het onderschrift bij de hier afgedrukte tekening waarop het beroemde schilderij van Malevitch ondergronds gaat, luidt: ‘De koper wenste anoniem te blijven.’ Benoîts tekeningen zijn nu in een boek verzameld onder de titel Scrabbelen in de herfst, uitgegeven door Loempia (Louisastraat 40, Antwerpen) en voor Nederland verspreid door Bêta Press in Gilse. Prijs f 24,90.
CP
Auteursrechtelijk beschermd
