Gedicht
Zoals je soms de zon zou willen dwingen
stil te staan zodat hij nooit
over de balkonrand weg kan komen
van jouw ogen willen beperken
tot de kruipruimte achter mij aan
Zoals in dat oude verhaal de hongerige
wolven joegen door de sneeuw op
bange mensen die in een slede vluchtten
maar het niet redden daar zorgde
de fantasie van mijn vader wel voor
- en ik had kippevel omdat ik het zo
wilde, een klopjacht van lekkende tongen
die bloed moesten proeven, maar ook omdat ik
mens en wolven in mij samen voelde -
zo wil ik dat de tergende
vlam van de herinnering jouw ogen
gespalkt blijft houden op mij.
IDA BOELHOUWER
Uit: De nieuwe wilden in de poëzie, deel 2. Samenstelling Elly de Waard. Sara/Van Gennep, f 27,50
Auteursrechtelijk beschermd