Belastend materiaal
Sommige boeken zou je eigenlijk niet moeten bespreken, maar, als leuke stukjes uit de krant, hardop moeten voorlezen. Zo'n boek is Mediagate (Atlantic Montly Press, 263 p., importeur Van Ditmar. f 34,60), geschreven door de redactie van de Harvard Lampoon. Dit boek is een gedetailleerd verslag van de zittingen van de enquêtecommissie van de Senaat betreffende het ‘mediagate’ schandaal. Onderzocht moest worden in hoeverre de media het publiek in de afgelopen jaren belangrijke informatie hebben onthouden. Men kan in Amerika immers geen buitenechtelijke affaire hebben of geen borreltje drinken of ‘the Public has a right to know...’ Gelukkig stond het onderzoek onder bekwame leiding en kwam er heel wat onvermoed, nooit gepubliceerd materiaal boven tafel. De commissie besteedde telkens een week aan respectievelijk tijdschriften, audiocultuur, film, de kranten, televisie en boeken. Zo bleek bijvoorbeeld op het gebied van de film her en der de uiteindelijke titel op het laatste moment te zijn ingevoegd, omdat de werktitel om een of andere reden werd afgekeurd. Zoals Jaws III, dat Jaws II werd (verkeerd geteld). The Dying Fields, dat The Killing Fields werd (te morbide) en It's a Mad, Mad, Mad, Mad World, dat in plaats kwam van It's a Mad, Mad, Mad World (oorspronkelijke titel te kort). Maar er zijn ernstiger zaken aan het licht gekomen. Nooit uitgegeven postzegels bijvoorbeeld. De proeven worden in het enquêteverslag afgedrukt. En de betekenis van al die codenummers op je credit cards. Zo schijnt een ‘0’ te betekenen dat de houder van de kaart denkt dat cola van een supermarktmerk net zo goed is als de echte. En een ‘1’ dat je in het geheim geadopteerd bent. Mensen met een ‘8’ in hun code bezitten een
vervelend huisdier. Kijkt u het zelf maar na, zou ik zeggen. Onthullend is ook de horoscoop die niet kon worden afgedrukt, vanwege een kleine miscalculatie aangaande de stand van Jupiter in november 1986. Daarin stond onder andere: ‘Als u vandaag jarig bent: u kunt enkele geschenken ontvangen of er kan een feestje plaatsvinden.’ En Schorpioenen wordt aangeraden op te passen voor mayonaise die te lang in de zon heeft gelegen, misdadigers en plutonium. Ingrijpen van de hoofdredactie voorkwam nog net dat miljoenen Amerikanen misleid zouden zijn. De hoorzittingen rond het boekenbedrijf werden ietwat bemoeilijkt doordat een der beklaagden, Shree Rajneesh, beter bekend als de Bhagwan, bij monde van zijn advocaat liet mededelen dat hij zojuist een gelofte van stilte had afgelegd. Beter ging het bij de zittingen over ‘audio’. Het malafide bedrijf Boom Company bleek geluidseffecten te kunnen leveren voor de hele filmindustrie. Voor tienerlachfilms bijvoorbeeld de geluiden van kotsen (in de wc of op een stoep), geweervuur (opzettelijk of per ongeluk), een wind, een luide wind, gelach (om luide wind), enzovoort. Voor enge films verkoopt men onder andere het geluid van krakende beenderen, tandeloze grootvadersgroeten, en de duivel (door een bezetene, door een ontsnapte psychopaat, of door de intercom op kantoor). De commissie hield echter het hoofd koel. Senator Fawcett bepleit een morele herbewapening en een terugkeer naar de oude waarden uit haar jeugd: eerlijkheid, liefde, vegetarisme, groepswonen en astraal bewuszijn. Het zegt overigens veel over de mate waarin wij allen door de Amerikaanse media zijn overspoeld, dat de grappen en persiflages in Mediagate voor een Nederlandse lezer goed te volgen zijn.
NM
Auteursrechtelijk beschermd