Thrillers
De heldin van Sue Grafton is tweeëndertig jaar en heet Kinsey Millhone. Ze is privé-detective en woont in een klein stadje aan de Californische kust. Haar avonturenreeks is voor beginnende lezers opgezet. Na de A, B en C is Grafton nu bij de D aangeland. D is for Deadbeat (Bantam, f 13,95) past goed bij deze saaie letter en is niet echt opwindend. Pas helemaal aan het eind komt er een spannende scène, als Millhone op de dakrand van een kantoorflat tegenover de dader van twee moorden komt te staan. De aanloop daarheen is een uitgesponnen verhaal zonder erg veel verband over een gevangenisboef die iets goed te maken heeft. Vergeleken met haar mannelijke collega's is Millhone enigszins een tutteraarster. Ze wil ook graag vertellen wat ze allemaal in en om de woning doet. Maar het geheel is best te genieten en de afwezigheid van geklaag over vrouwenleed is een meevaller.
Liefhebbers van de spionageboeken van Len Deighton zullen moeten wachten op zijn nieuwe boek Spy Hook. Voor hen is Winter, dat nu net in het Nederlands is verschenen (De Boekerij, f 39,90) en ook in de Engelse pocketversie te koop is (Grafton, f 18,75), hooguit een tussendoortje. Winter is namelijk een vuistdik familiedrama dat tegelijk ook het drama van Duitsland vertelt. Het leven van Peter en Paul Winter wordt gevolgd vanaf hun geboorte aan de vooravond van de twintigste eeuw tot aan hun dood in 1945. Ondanks de omvang van het boek moet de auteur stevig door de jaren heenspringen. Deighton kan eigenlijk niet echt slecht schrijven en zelf was ik erg gecharmeerd van de beschrijving van bombardementsvluchten met Zeppelins in WO-I, maar in tegenstelling tot ander werk zit in dit boek wel erg veel huis-, tuin- en keukenvulsel. In Winter krijgt de lezer ook nog enig inzicht in het leven van de vader van Bernard Samson, de hoofdpersoon uit de trilogie Game/Set/Match, maar echt opwindend wordt het er allemaal niet van.
Cambridge is een alleraardigst uniyersiteitsstadje in het Oosten van Engeland. De Amerikaanse schrijfster Nora Kelly vindt dat blijkbaar ook en in In the Shadow of King's (Fontana, f 16,50) beschrijft ze het met liefde. King is een van de beroemdste delen van de universiteit en je moet heel wat in je mars hebben om daar een benoeming te krijgen. De dode professor in het verhaal was niet alleen een bolleboos, maar ook een vreselijk sekreet. Niemand treurt om zijn verscheiden, maar uiteraard moet de moord wel worden ontraadseld. De taak komt terecht bij een Amerikaanse historica die in Cambridge op bezoek is en heel handig over een verloofde beschikt die in dienst is van Scotland Yard. Overigens zullen lezeressen die zitten te wachten op de onvermijdelijke lesbische relatie in een vrouwenboek flink moeten doorbijten. Dal komt pas aan het eind naar buiten en staat los van de moordzaak, zoals het hele boek eigenlijk meer een boek over Cambridge is dan een spannend verhaal.
Aan het eind van The White House Pantry Murder van Elliott Roosevclt (Avon. f 13,95) zijn alle raadsels opgelost, behalve één. Hoofdpersoon is de bescheiden, maar wel doortastende presidentsvrouw Eleanor Roosevelt die door haar man Franklin D. voortdurend Babs wordt genoemd. Uit huiselijke kring heb ik opgestoken dat deze aardige naam een afkorting is van Barbara, maar Eleanor kijkt dus ook om als deze naam valt. Verder is haar aandacht bij een delicate affaire. Winston Churchill is in 1941, in het eerste Amerikaanse oorlogsjaar, op kerstbezoek in het Witte Huis en onmiddellijk vallen er doden. Woonde er al lang voor Johnson een moordenaar in het Witte Huis of is er iets anders aan de hand? Omdat mevrouw Roosevelt een belangrijke aanwijzing voor de lezer verzwijgt, kun je het raadsel pas op driekwart zelf oplossen in plaats van halverwege. Zoon Roosevelt heeft een gemoedelijke manier van vertellen en lijkt niet erg gefrustreerd door het feit dat hij beroemde ouders had. Weliswaar speelt alles in WO-II en zijn de Duitsers en de Japanners nog onverslaanbaar, maar Amerika blijft optimistisch en Winston Churchill kan weer eens vers fruit eten en een heet bad nemen. Een gezellig boekje voor als het slecht weer is.
Ed McBain hanteert nogal een Ot-en-Sien-stijl met heel korte zinnetjes en hij heeft de akelige gewoonte om documenten in facsimile in zijn boeken af te drukken, maar hij weet verdomd goed hoe hij een spannend boek moet maken. Puss in Boots (Sphere, f 16,55) is daar weer een voorbeeld van. Het is een aflevering uit de Matthew Hope-serie. Hope is een advocaat in Florida en dit keer komt hij in de porno terecht. Dat weten we tenminste als lezer, maar McBain houdt dat voor zijn hoofdpersoon verborgen. Hope mag zelfs genieten van een romantische verhouding met zijn ex-vrouw. Dat vormt een mooi contrast met het optreden van een nare psychopaat met een heggeschaar die niet geheel ten onrechte iets legen porno heeft. Kerstmis in Florida is bij gebrek aan sneeuw ai niet echt romantisch en McBain doet ook nog erg zijn best om de vredesgedachte helemaal buitenbeeld te krijgen.
THEO CAPEL
Auteursrechtelijk beschermd
