Vrij Nederland. Boekenbijlage 1988

Gedicht

Kraai

Ze heeft mijn voornaam in een Spaanse stad veranderd
En kan me roepen dat het pijn doet aan mijn oren - iets
Branderigs, een krassen dat mijn bloed te binnen schiet
En bloed wordt van mijn bloed. Ik wil het niet meer horen.
Nooit geeft zij me tijd om niet aan haar te denken, nooit
Verstomt mijn kraai, verstompt het lied van haar verval.

Ik ken haar niet. Ik kan ons niet meer aan. Het moet.
Wij moeten weten hoe het afloopt met ons beiden.
Spreek als je tong brandt, schrijf als je vingers jeuken.
Zegt ze, maar steeds over mij, over mij, over mij.
En streel, bekras de leegte van mijn volle veertig jaar.
Is dit Liefde? Maar het moet. Het moet wat zij met me doet.

LEONARD NOLENS

Uit: Geboortebewijs. Gedichten. Querido, f 25,-.