Gedicht
Retrograde
Wie loopt in lege schoenen door de klas?
Alsof de tegels zich iemand herinneren,
prenten die door een kindermond zingen,
lessenaars in verwonderde staat.
Er is ook een juf, maar zonder gelaat,
en een krijtje dat voorbeelden krast.
Wie loopt zich te zoeken in deze klas?
Maskers en poppen lachen bevroren,
leiden de schoenen in dode bekoring.
Een hand speelt, droomt buiten bereik.
Er is ook een heks, in een uitgewist rijk,
en een stem als een web in de kast.
Wie houdt zich gevangen in deze klas?
Wat heeft een poppenkast te vertellen,
dat lege schoenen als boeien knellen
en de taal een geheim wordt, krijt,
een witte veeg op het zwart van de tijd?
Er is ook een kind, voorgoed gestraft.
CHARLES DUCAL
Uit Maatstaf, nummer 7, 1988, f 13,50.
Auteursrechtelijk beschermd