Gedicht
Geheim
Wij zuchten niet, droog zijn de ogen,
Een glimlach vaak en zelfs een lach!
In niet een blik of ander teken
Komt het geheim ooit aan de dag.
't Geheim dat met zijn woordloos lijden
In 't diepste van de ziel verbloedt;
Krampachtig blijft de mond gesloten,
Al schreeuwt het in het wild gemoed.
Vraag het de zuigling in zijn wiegje,
Vraag het de doden in het graf,
Misschien dat zij je wel verraden
Wat ik je nooit te kennen gaf.
HEINRICH HEINE
Uit: Denk ik aan Duitsland in de nacht. Vertaling: Marko Fondse en Peter Verstegen. Bert Bakker, Tweede Ronde Reeks 5, f 29.90.
Auteursrechtelijk beschermd