Brieven
Joseph McCarthy
In Cees Wiebes' recensie van de Nixon-biografie van S.E. Ambrose (Boekenbijlage, 20-2-'88) steekt een populair misverstand voor de zoveelste keer de kop op. Algemeen wordt aangenomen dat Joseph McCarthy de kwade genius is geweest achter de communistenjacht na WO II. In Wiebes' artikel krijgt deze mythe de volgende norm: ‘(...) de commissie voor, onamerikaanse activiteiten onder leiding van de beruchte Joseph McCarthy (...)’. Joe is echter nooit ook maar lid van deze commissie (de HUAC) geweest!
Vanaf 1950 was McCarthy een ‘self-styled’ communistenjager, die de functies waarin hij verkozen werd voor z'n persoonlijke heksenjacht gebruikte. Hij werd in eerste instantie door individuele leden van de HUAC (vooral Nixon) gesteund maar later (na felle botsingen met president Eisenhower) tot voorzichtigheid gemaand. McCarthy's wilde beschuldigingen en harde ondervragingen hebben geen enkele officiële aanklacht opgeleverd. De HUAC ging altijd veel gedegener en sluwer te werk en aan hAAr activiteiten zijn dan ook de veroordelingen, gedwongen emigraties en ‘character murders’ te wijten die deze jaren typeren.
De rol van de echte, cynische communistenjagers zoals Nixon en de gebroeders Kennedy dreigt tegenwoordig verloren te gaan achter de brede rug van de schreeuwerige maar in wezen oprechte senator Joseph McCarthy.
Utrecht
Marcel Hulspas
Auteursrechtelijk beschermd
