Pleegvaderschap
Zoals Carl Barks de pleegvader was van Donald Duck en zijn familie, zo was Alfred Bestall die van Rupert (in het Nederlands Bruintje Beer). Walt Disney komt de eer toe de figuren ontworpen te hebben, maar Barks kon er tekentechnisch gesproken beter mee uit de voeten, voegde talloze personages toe, zoals oom Dagobert, oma Duck, de Zware Jongens, en verzon bovendien veel betere en grappiger plots voor de Duck-verhalen. Hoewel Rupert helemaal geen saai leven leidde onder verantwoordelijkheid van zijn moeder Mary Tourtel, die hem ter wereld zette op 8 november 1920 in de Daily Express, bleek zijn persoonlijkheid als beer en kindervriend beter tot zijn recht te komen toen Alfred Bestall het pleegvaderschap eenmaal op zich genomen had in 1935. De avonturen van Rupert stonden dagelijks in de krant, de deadlines drukten zwaar en regelmatig had Mary Tourtel zich genoodzaakt gezien haar toevlucht te nemen tot botte toverkracht om Rupert te bevrijden uit de nesten waar hij zich in gewerkt had. De hoofdredacteur drong er bij Bestall op aan dat hij zich zo veel mogelijk van deze zwakteboden zou onthouden, omdat ‘de kinderen dat als onbevredigend ervoeren’. Bestall besteedde dus veel meer aandacht aan de plot van de verhalen en ook hij breidde - net als Carl Barks in Duckstad - Ruperts omgeving Nutwood uit met talloze nieuwe locaties en bijfiguren. Zijn tekenstijl was gevarieerder en verrassender. Als liefhebber van de stomme film had hij zich eigen gemaakt hoe scènes ook vanuit niet voor de hand liggende camerastandpunten in beeld gebracht konden worden. Ruperts populariteit groeide gestaag, waartoe de jaarlijkse verzamelalbums (de Annuals) in niet geringe mate bijdroegen. Toch hield Bestall, bescheiden als hij was, zich altijd op de achtergrond. Tot Mary Tourtels dood, in 1948, signeerde hij de verhalen niet eens. Bestall hoort samen met E.M. Shepard (de illustrator van Winnie the
Pooh) en Frank Reynolds tot die fijnzinnige Engelse tekenaars die publiceerden in bladen als The Tatler, The Sketch en Punch en die een ongeraffineerd soort elegantie als handelsmerk voerden. Alfred Bestall was introvert en verlegen; hij heeft tot zijn zeventigste bij zijn moeder gewoond (zij overleed op honderdjarige leeftijd). Het verhaal van zijn leven dat grotendeels in het teken staat van Rupert wordt verteld in Rupert. A Bear's Life, door George Perry in samenwerking met Alfred Bestall (eerder in hardcover, nu in paperback bij Pavilion/Michael Joseph, f 25,80). Het boek is weelderig en zeer kleurig geïllustreerd met enkele complete Rupert-verhalen, uitvergrote details van de tekeningen, omslagen van de Annuals en andere Rupert-parafernalia. Bestall overleed vorig jaar op drieënnegentigjarige leeftijd. Zijn aangenomen schepping, het dromerige jongetje met het berehoofd, dat sprookjesavonturen beleeft die nooit echt eng worden, is in de afgelopen zevenenzestig jaar nog geen dag ouder geworden.
BR
Auteursrechtelijk beschermd
