[Falende helden - vervolg]
Afrika nog immer actueel is - in een tijdperk waarin de grenzeloze mogelijkheiden van massacommunicatie en vervoer de wereld met de dag kleiner maken wellicht -meer dan ooit.
Voor mij als verwende westerse lezer, die Afrika met interesse, maar vanuit de verte volgt, tellen nog andere kwaliteiten. O, ik heb zeker genoten van de Iboi-spreekwoorden die zo kernachtig en beeldend oeroude levenslessen vertellen. Achebe heeft ze met vaardige hand in de dialogen en de vertelling verweven. Maar het blijven sappige krenten in een overigens nogal droge cake. Achebe heeft mij met deze roman zeker ook meer inzicht gegeven in de verscheurdheid van de moderne Afrikaan. Maar hij is er niet echt in geslaagd die ‘immense tragedie’ voelbaar te maken. Daarvoor komt de innerlijke strijd van Obi onvoldoende uit de verf, bevatten de sleutelscenes te weinig conflict. Daarvoor blijt het verhaal te schematisch. Zo is Weerzien met vreemden voor mij niet het hartverscheurende boek geworden, wat het had kunnen zijn. Jammer.
■
Auteursrechtelijk beschermd