Vrij Nederland. Boekenbijlage 1987

Gedicht

De prins der metaforen

Ik leef bij de gratie van triplex kantelen,
een galmende geest, een ademend gordijn.
Ik ensceneer om onweerlegbaar te zijn,
waarna ik het voorhoofd van mijn moeder lees.
Vader, nachtschade, oorschelp... ik hul mij
in gekte, onteer Ariadne, en verstop me
in het labyrint van doen alsof. Wraak is
grotesk voor hem die niet eenzelvigen kan.
De rest heet in het tekstboek stilte -

maar de man die mij was die komt overeind
en verdwijnt in het oneindig van de coulisse,
in het niets van de vriend die mij streelt
uit zijn lichaam. Hem haal ik niet meer in,
genageld als ik ben aan het bewustzijn
van klappende vreemden. De rest is Moskou,
afbraak in werklicht, de pijn op de top
van mijn kunnen onbelichaamd te zijn.

WILLEM JAN OTTEN (ongepubliceerd)