Gedicht
Vincent van Gogh
Overal ontsteekt je hartstocht een vuur,
je steekt de gele zonnebloemen in brand,
de cipressen met het dicht gebladerte
in brand, en de onder de felle zon
wandelende mensen, zij zijn ook
omhoog roepende, smekende vlammen;
maar het kale, eenzame boompje
in 't vroege voorjaar, de binnenplaats in de gevangenis,
de mensen die met gebogen hoofd
in de sombere kamer aardappels schillen:
ze lijken een ijsblok dat nooit smelt.
Daartussen schilderde jij een ophaalbrug
en een licht, sierlijk scheepje -
kom je de ongelukkigen soms ophalen?
Uit: ‘Als een windvaan’, sonnetten van Feng Zhi, vertaald door T.I. Ong-Oey. Uitgever Querido, f 25,-
Auteursrechtelijk beschermd